Επιμέλεια: Πατέρας Τσαμπίκος Π. Πετρόπουλος
Η προσοικείωση των αρετών δεν πραγματοποιείται μόνο με τις προσπάθειες που στηρίζονται σε σοφή κρίση η σε μια ορθολογική εκτίμηση των θείων νόμων, αλλά επίσης με τη γλυκύτητα, την ολοένα μεγαλύτερη, της σοφίας και της αγαθότητας του Θεού, στις οποίες οι αρετές μας μετέχουν, καθώς γίνονται εσωτερική γλυκύτητα εκείνου που προχωρεί στην αρετή.
Η χαρά και ο ενθουσιασμός που προέρχονται από αυτή τη θεία γλυκύτητα, γεννημένα μέσα μας από τις αρετές, εκφράζονται με τα άσματα. Η θαυμαστή πνευματική ωραιότητα του Θεού και της ζωής που μετέχει σ' Αυτόν δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως μέσα σε σύνορα, που καθορίζουν οι σημασίες των λέξεων. Ο ανερμήνευτος πλούτος τους εκφράζεται πληρέστερα με τη μουσική που ξεχειλίζει από τα σύνολα των νοημάτων, που ορίζουν οι λέξεις. Αυτή η χαρά σοφίζει περισσότερο την ψυχή στις προσπάθειές της να παραμείνει πάνω στο δρόμο των αρετών και ν' αντισταθεί στις κατώτερες αμαρτωλές τάσεις. Η εγωιστική ικανοποίηση της αμαρτίας μαραίνεται μπροστά στην ευγενή ικανοποίηση του ξεπεράσματος του εαυτού μας, της ένωσης με τον καθαρό σε όλα Θεό και της καθαρής αδελφότητας με τους άλλους. Το άσμα ενοποιεί τις ψυχές, κάνοντάς τες να επικοινωνούν μεταξύ τους πέρα από κάθε σύνορο και ενοποιώντας τες μέσα στην απέραντη και ζωοποιό χαρά, περισσότερο απ' ό,τι οι λέξεις μέσα στο νόημά τους, που είναι περιορισμένο και διαφορισμένο, που χωρίζει και περιορίζει και γι' αυτό οι ψυχές ενισχύονται στις αγαθές τους προθέσεις η μία από την άλλη και από το Θεό, την πηγή αυτής της απέραντης ζωοποιού χαράς. Η μελωδία κάνει κοινά και αγαπητά τα νοήματα των λέξεων, οι οποίες είναι η εν δυνάμει βάση του άπειρου πλούτου των νοημάτων που εκφράζονται με τη μελωδία. Δημιουργεί μια κοινωνία η το κοινό «εγώ» της λειτουργικής κοινότητας. Αν οι αρετές καλούνται ν' ανεβάσουν τους πιστούς πάνω από τους χωρισμούς, που δημιουργεί ο αμαρτωλός εγωισμός ανάμεσά τους κι ανάμεσα σ' αυτούς και το Θεό, ο έπαινος των αρετών και ο έπαινος του Θεού, του ανώτατου προτύπου όλων των αρετών, δίνει στους πιστούς ακόμη μεγαλύτερη δύναμη, για να προχωρήσουν στις αρετές και να πραγματοποιήσουν μ' αυτές την ένωση ανάμεσά τους κι ανάμεσα σ’ αυτούς και το Θεό.
Εισαγωγή - Σχόλια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε
Μετάφραση: Ιγνάτιος Σακαλής
(Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1997)
- Τι συμβολίζουν τα θεία ''ψάλματα''
- Η πνευματική πάλι χάρη των θείων ψαλμάτων, φανερώνει την γλυκύτητα των θείων αγαθών.
Η χαρά και ο ενθουσιασμός που προέρχονται από αυτή τη θεία γλυκύτητα, γεννημένα μέσα μας από τις αρετές, εκφράζονται με τα άσματα. Η θαυμαστή πνευματική ωραιότητα του Θεού και της ζωής που μετέχει σ' Αυτόν δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως μέσα σε σύνορα, που καθορίζουν οι σημασίες των λέξεων. Ο ανερμήνευτος πλούτος τους εκφράζεται πληρέστερα με τη μουσική που ξεχειλίζει από τα σύνολα των νοημάτων, που ορίζουν οι λέξεις. Αυτή η χαρά σοφίζει περισσότερο την ψυχή στις προσπάθειές της να παραμείνει πάνω στο δρόμο των αρετών και ν' αντισταθεί στις κατώτερες αμαρτωλές τάσεις. Η εγωιστική ικανοποίηση της αμαρτίας μαραίνεται μπροστά στην ευγενή ικανοποίηση του ξεπεράσματος του εαυτού μας, της ένωσης με τον καθαρό σε όλα Θεό και της καθαρής αδελφότητας με τους άλλους. Το άσμα ενοποιεί τις ψυχές, κάνοντάς τες να επικοινωνούν μεταξύ τους πέρα από κάθε σύνορο και ενοποιώντας τες μέσα στην απέραντη και ζωοποιό χαρά, περισσότερο απ' ό,τι οι λέξεις μέσα στο νόημά τους, που είναι περιορισμένο και διαφορισμένο, που χωρίζει και περιορίζει και γι' αυτό οι ψυχές ενισχύονται στις αγαθές τους προθέσεις η μία από την άλλη και από το Θεό, την πηγή αυτής της απέραντης ζωοποιού χαράς. Η μελωδία κάνει κοινά και αγαπητά τα νοήματα των λέξεων, οι οποίες είναι η εν δυνάμει βάση του άπειρου πλούτου των νοημάτων που εκφράζονται με τη μελωδία. Δημιουργεί μια κοινωνία η το κοινό «εγώ» της λειτουργικής κοινότητας. Αν οι αρετές καλούνται ν' ανεβάσουν τους πιστούς πάνω από τους χωρισμούς, που δημιουργεί ο αμαρτωλός εγωισμός ανάμεσά τους κι ανάμεσα σ' αυτούς και το Θεό, ο έπαινος των αρετών και ο έπαινος του Θεού, του ανώτατου προτύπου όλων των αρετών, δίνει στους πιστούς ακόμη μεγαλύτερη δύναμη, για να προχωρήσουν στις αρετές και να πραγματοποιήσουν μ' αυτές την ένωση ανάμεσά τους κι ανάμεσα σ’ αυτούς και το Θεό.
Εισαγωγή - Σχόλια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε
Μετάφραση: Ιγνάτιος Σακαλής
(Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1997)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.