Της Μαρίας Μπαριτάκη-Τσίκουλου
ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ
Από όταν ήμουν μωρό, θυμάμαι μόνο το άρωμα σου,
με είχες φέρει στην ζωή, δεν ήξερα το όνομα σου.
Μου είπες πως Μαμά, Μαμά πρέπει να σε φωνάζω,
σε κάθε λύπη και χαρά, κοντά σου να είμαι
να κουρνιάζω.
Τα χρόνια πέρασαν και εσύ, μου στάθηκες γερή σαν βράχος,
σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε πάθος μου και λάθος. Γεννήθηκα να σε αγαπώ, γεννήθηκα να σε αγγίζω,
τον ευωδιαστό σου το λαιμό, θυμάμαι να πρωτομυρίζω.
Μανούλα μου, κορίτσι μου, το δέρμα μου δικό σου,
ο νους μου από την σκέψη σου, τα μάτια μου το φως σου.
Και αν χωριστούμε κάποτε, να μην ξεχνάς πως πάλι, ημέρα Αναστάσεως, αντάμωση θα έχουμε, εμείς οι δυο μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.