ΠΟΙΗΜΑ: "ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΑ ΠΕΤΑΛΑ ΤΟΥ ΓΙΑΣΕΜΙΟΥ"!

Της Γιώτας Αναγνώστου //

Κάτω απ’ τα πέταλα του γιασεμιού

Όχι δεν με ξύπνησες κι ας έκανες θόρυβο

Γι’ αυτόν τον λόγο ο θόρυβος

Για να μην ξυπνήσω

Να κοιμηθώ βαθιά Βαθύτερα

Να χαλαρώσει κάθε άμυνα του Εγώ

Κάθε απώθηση να μείνει βραχυκυκλωμένη

Να γίνει συνονθύλευμα αξεδιάλυτο η σκέψη

Ένα κουβάρι εικόνες

Και νικητής Εσύ

Το τρόπαιό σου

Στον ομφαλό του ονείρου μου να μπήξεις

Επιθυμία Επανάληψη

Επιθυμίας Επανάληψη

Επιθυμία Επανάληψης

Και Τίποτα Ποτέ Δεν Λήγει

Μην γίνει τ’ όνειρο αγχώδες μην ξυπνήσουμε

Δέσε το Υπερεγώ και φίμωσέ το

Ν’ αποκαλύψουμε την καλυμμένη Επιθυμία

Ο ασυνείδητος ο πόθος να χορτάσει

Ό,τι έδιωξε η συνείδηση της μέρας απ’ την πόρτα

Να επιστρέψει νύχτα σαν τον κλέφτη απ’ το παράθυρο

Κι όσο ανελέητα θα συγκρούονται και θα χτυπιούνται

Και α- και προ- και το συνειδητό μας

Εμείς θα αγαπιόμαστε

Όπως δεν αγαπήθηκε ποτέ κανένας άλλος

Μετατοπιζόμενοι και συμπυκνούμενοι

Ολότελα γυμνοί κι ωστόσο μη αναγνωρίσιμοι

Ιδέες αλυσοδεμένες και συναισθήματα αναρχικά

Αντιεξουσιαστικά να εξουσιάζουν

Τον τόπο και τον χρόνο να εξορίζουν

Να απαλείφουν τις μορφές

Και να στολίζουν με πλουμίδια το ασήμαντο

Την αστραπή να κρύβουνε σε μια πυγολαμπίδα

Και ξαναβρίσκεται ό,τι χάθηκε

Και αγαπιόμαστε

Όπως δεν αγαπήθηκε ποτέ κανένας άλλος

Κάτω απ’ τα πέταλα του γιασεμιού

Κάτω από το χαμόγελό του

Μέσα στη βεβαιότητα αυτού που ξέρει

Πως το ονειρεύονται

Πηγή: https://www.fractalart.gr