Ο Γενικός Πρόξενος στη Μόσχα Νίκος Κρίκος με τη σύζυγό του Μάνια
Λαλιά, η άλλοτε κοινή μας·
Εκείνη των Μουσών φωνή,
Ηλιόπεμπο τραγούδι των ερώτων.
Ψυχή που σκίρτησε με Όμηρο, ώσπου την πήρε,
Την ενάστρισε Αλέξανδρος… Το κλείσιμο!
Μ’ αυτή, μελίγηρυς σαν πρώτα,
Να δογματίζει ορθόδοξα, να μελωδεί προδρομικά.
Στιγμές ωραίου εφήβου, μικρού Ιησού,
Στιγμές που θέλγουν και νεύουν ποιητικά,
Εκεί στη κόψη βλασταίνει, με λογισμό και μ’ όνειρο.
Μα! κρουνοί και πάλι,
βάλθηκαν να ποτίζουν κήπους εσωτερικούς,
Βλέπεις, έπρεπε να ξεπλύνουμε περίσσια ανδρεία.
Τώρα;
μηρυκαστικά κι’ έρμαια λευκού σεντονιού,
Πετρώνουμε την ελεητική χειρονομία μας.
Μα, κι’ αν κάνει πως χάνεται
τ’ ανάβλεμμα,
Ας μείνουνε για λίγο γυμνοί, ν’ αλείφουμε
Με λάδι τη συγγνώμη μας.
Nikolas Krikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.