Της Κατερίνας Λιβιτσάνου- Ντάνου // *
>
Οι μορφές με τα μπαλωμένα ρούχα
Ήταν μεγάλη η χαρά μου, όταν μια βδομάδα μετά το απολυτήριο στρατού μού τηλεφώνησαν και μου είπαν αν ήθελα να εργαστώ ως Μαθηματικός σε σχολείο της Ανατολικής Αττικής. Και αυξημένο παράλληλα το άγχος μου για το πώς θα ξεκινήσω την εκπαιδευτική μου καριέρα, όχι διορισμένος κανονικά (γι’ αυτό είχα ακόμη καιρό), αλλά ως αναπληρωτής. Δεν είχα πολύ χρόνο για σκέψη, έπρεπε να απαντήσω χωρίς να χρονοτριβώ και σε δύο μέρες να παρουσιαστώ, για να αναλάβω υπηρεσία. Δέχτηκα λοιπόν τη θέση, το Γυμνάσιο Παπάγου συγκεκριμένα, ετοίμασα τα λίγα ρούχα που είχα και πήρα το λεωφορείο για Αθήνα. Όλα μου φαίνονταν βουνό, αλλά και μια πρόκληση για νέα ζωή, γιατί τα πράγματα στην επαρχία είναι διαφορετικά, πόσο μάλλον τότε που διορίστηκα.