ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ!

Νίκη Λυμπεράκη

Απαραίτητη και κρίσιμη η συνάρτηση των μισθών με την παραγωγικότητα, αλλά με το μισθολογικό κόστος στα Τάρταρα, δεν φταίει ο εργαζόμενος που η χώρα δεν παράγει

Είδατε το λαϊκό προσκύνημα στο σπίτι που βγήκε για ενοίκιο στα 400 ευρώ στο Ηράκλειο; Αυτή η εικόνα, σε συνδυασμό με τη νέα ανακοίνωση για μείωση της ανεργίας στο 9% το τρίτο τρίμηνο του 2024, μου έφερε στον νου ένα αναλυτικό ρεπορτάζ που είδα προ μηνών στην «Washington Post» με θέμα τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των εργαζόμενων αστέγων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η εφημερίδα εστίαζε στην αστεγία με έμφαση σε όσους δεν έχουν τα χρήματα να νοικιάσουν ένα σπίτι, παρά το γεγονός ότι εργάζονται σε θέσεις πλήρους απασχόλησης. Οι ιστορίες τους φιλοξενούνταν πλαισιωμένες με πολύ ενδεικτικές φωτογραφίες: Μία κυρία μιλούσε μέσα από το αυτοκίνητο, στο οποίο κοιμάται τα βράδια, ελλείψει εναλλακτικής.

Στις ποτηροθήκες δίπλα στη θέση του οδηγού μπορούσες να διακρίνεις ό,τι βάζουμε συνήθως στα ραφάκια του μπάνιου μας. Ενας νεαρός φωτογραφήθηκε σκυμμένος πάνω στο άδειο τραπέζι μιας πιτσαρίας που τον αφήνει να κάθεται, όταν δεν δουλεύει, χωρίς να χρειάζεται να καταναλώσει κάτι. Οι πρωταγωνιστές του ρεπορτάζ, τα έκαναν όλα σωστά και ακολούθησαν τους κανόνες. Αλλά αυτό δεν στάθηκε αρκετό.

Νομίζω πως αυτό το ρεπορτάζ αρκεί από μόνο του για να εξηγήσει όλα τα δεινά κι όλα τα καινά δαιμόνια της σημερινής πολιτικής διεθνώς. Οποιος ψάχνει να βρει τις αιτίες που γεννούν πολιτικά τέρατα και φέρνουν τον ανορθολογισμό στην εξουσία, δεν έχει παρά να κοιτάξει εκεί: έξω από τα τείχη. Ή «έξω από το κάστρο», όπως χαρακτηριστικά το θέτει στις έρευνές του ο Στράτος Φαναράς.

Στην πιο πρόσφατη της Metron Analysis που παρουσιάστηκε πριν από μία εβδομάδα, «έξω από το κάστρο» απάντησαν πως βρίσκονται το 45% των ερωτηθέντων πολιτών. Στα ποιοτικά χαρακτηριστικά βλέπει κανείς ότι έτσι νιώθουν όσοι δηλώνουν ότι ανήκουν στην εργατική τάξη (69%), οι μικρομεσαίοι (55%), το 48% της μεσαίας τάξης και οι αγρότες (55%).

Μπορεί βέβαια απλώς να νιώθουν έτσι, όπως είπε τις προάλλες για τη φτώχεια ο υπουργός Υγείας κ. Γεωργιάδης. Ή μπορεί πράγματι και να νιώθει και να είναι φτωχός εκείνος, που κατά μέσο όρο αμείβεται με τα μισά του ευρωπαϊκού μέσου εισοδήματος, ενώ το κόστος ζωής και στέγης δεν είναι ανάλογο.

Απαραίτητη και κρίσιμη η συνάρτηση των μισθών με την παραγωγικότητα, αλλά με το μισθολογικό κόστος στα Τάρταρα, δεν φταίει ο εργαζόμενος που η χώρα δεν παράγει. Αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες. Και όσο δεν γίνεται να αποσυνδεθούν οι μισθοί από την παραγωγικότητα, άλλο τόσο ή ίσως και λίγο περισσότερο δεν γίνεται να εργάζεται κανείς και με τα χρήματα που παίρνει να μη βγάζει τον μήνα.

Πηγή: https://www.tovima.gr