Ιστορία από Γιάννης Βασιλείου
ΟΤΙ Ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΚΕΡΤΙΣ αγαπάει τα Χριστούγεννα δεν υπάρχει άνθρωπος να το αμφισβητήσει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να κάνει μια ταινία που κοινωνεί τόσο straight-faced χριστουγεννιάτικα μηνύματα αγάπης και συντροφικότητας όπως το Love Actually; Άλλωστε, λόγω των αισθημάτων του για τη γιορτή αποφάσισε να τοποθετήσει τη δράση της σπονδυλωτής κομεντί του μέσα στην περίοδο των Χριστουγέννων – τα πρώτα drafts των παράλληλων ιστοριών του δεν είχαν εορταστικό φόντο.
Το ετήσιο δώρο του προς όσους νιώθουν για τα Χριστούγεννα όπως εκείνος το έχει κάνει ήδη με την προαναφερθείσα παραγωγή, η ετήσια προβολή της οποίας έχει γίνει θεσμός για εκατομμύρια θεατές ανά τον πλανήτη. Κι αφού φρόντισε για τους ενήλικες, δύο δεκαετίες (και κάτι ψιλά) μετά, ο Βρετανός δημιουργός επιχειρεί να κάνει αντίστοιχο δώρο προς θεατές μικρότερης ηλικίας με το That Christmas.
Oι γονείς ίσως να ήθελαν περισσότερα από τα ευφυολογήματα και μεγαλύτερη δόση από την υπονομευτική ειρωνεία που διέπει την πένα του Κέρτις, μα εμφανώς ο τελευταίος έχει τον νου του στα παιδιά, φροντίζοντας να τα φιλέψει cameo εμφανίσεις χαριτωμένων τετράποδων, μικρές ενέσεις slapstick και ευγενή μηνύματα.
Στηριγμένο σε μια τριλογία παιδικών βιβλίων που έχει γράψει ο ίδιος, το That Christmas, το Εmpty Stocking και το Snow Day, αυτό το φορτωμένο με λαμπιόνια και καλοψυχία φιλμ υιοθετεί και πάλι το μοντέλο των παράλληλων αφηγήσεων, που τόσο ωφέλησε τον άτυπο προκάτοχό του στην ευρύτερη φιλμογραφία του Κέρτις. Η δράση εξελίσσεται σε μια φανταστική επαρχιακή κωμόπολη της Βρετανίας, το Wellington-on-sea, και μοιράζεται δημοκρατικά ανάμεσα στους έχοντες εκλογικά δικαιώματα και στους ανήλικους κατοίκους της. Την εξιστόρηση αναλαμβάνει ο Ύπατος Αρμοστής των Χριστουγέννων, ο Άγιος Βασίλης αυτοπροσώπως, ενθυμούμενος εκείνη τη χρονιά που έκανε ένα λάθος, λαμβάνοντας κι ο ίδιος ένα μάθημα επιείκειας.
Είναι κρίμα που η βρετανικότητα του φωνητικού καστ δεν αντικατοπτρίζεται στο σκίτσο, το οποίο φέρει εκείνη τη στρογγυλεμένη, λεία όψη που συναντάς στα αμερικανικά animation.
Ένας πιτσιρικάς που περιμένει μάταια τον μπαμπά του για τις γιορτές, μια άτακτη και μια φρόνιμη δίδυμη σε αμφίδρομη ανησυχία, μια έφηβη σε αναζήτηση εναλλακτικού εορτασμού, μια αυστηρή μα κατά βάθος αγαπητική δασκάλα που επιλέγει τη μοναχικότητα για δικούς της λόγους, μια ομάδα γονέων που παγιδεύονται στη χιονοθύελλα ανήμερα των Χριστουγέννων κι ένας φαροφύλακας με τη φωνή του Μπιλ Νάι, ηθοποιού-φυλαχτού του Κέρτις, συνθέτουν το μωσαϊκό χαρακτήρων και ιστοριών που κινούνται παράλληλα, τέμνονται περιστασιακά και εφάπτονται την ημέρα της Boxing Day – ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για βρετανική δημιουργία.
Είναι κρίμα που η βρετανικότητα του φωνητικού καστ δεν αντικατοπτρίζεται στο σκίτσο, το οποίο φέρει εκείνη τη στρογγυλεμένη, λεία όψη που συναντάς στα αμερικανικά animation, στους φτηνούς μιμητές τους ανά την υφήλιο και στις περισσότερες παραγωγές κινουμένων σχεδίων του Netflix. Η εξαγορά του εγχειρήματος από την πλατφόρμα ενδεχομένως να άλλαξε τα πλάνα των δημιουργών για την όψη του και ταυτόχρονα να στέρησε από τις κινηματογραφικές αίθουσες και το οικογενειακό κοινό έναν τίτλο που, δεδομένα, θα έκοβε εισιτήρια και θα άφηνε ικανοποιημένους τόσο τους μπόμπιρες όσο και τους ενήλικους συνοδούς τους.
Το σενάριό του διαθέτει αρκετά από εκείνα τα στιγμιότυπα που διεγείρουν τους δακρυϊκούς αδένες με ανεπιτήδευτες χειρονομίες καλοσύνης.
Οι τελευταίοι ίσως να ήθελαν περισσότερα από τα ευφυολογήματα και μεγαλύτερη δόση από την υπονομευτική ειρωνεία που διέπει την πένα του Κέρτις, μα εμφανώς ο τελευταίος έχει τον νου του στα παιδιά, φροντίζοντας να τα φιλέψει cameo εμφανίσεις χαριτωμένων τετράποδων, μικρές ενέσεις slapstick και ευγενή μηνύματα. Ωστόσο, δεν ξεχνά εντελώς τους κηδεμόνες τους. Το σενάριό του –τη σκηνοθεσία υπογράφει ο έμπειρος στο είδος, μα πρώτη φορά εμφανιζόμενος ως πρώτο βιολί, Σάιμον Ότο– διαθέτει αρκετά από εκείνα τα στιγμιότυπα που διεγείρουν τους δακρυϊκούς αδένες με ανεπιτήδευτες χειρονομίες καλοσύνης, ερχόμενες σε στιγμές ανάγκης και απελπισίας ή/και από δύστροπους χαρακτήρες.
Και το βασικό είναι ότι η ταινία του, σε αντίθεση με πολλά χριστουγεννιάτικα εδέσματα, κινηματογραφικά και μη, δεν προκαλεί δυσπεψία μετά την κατανάλωσή της, έστω κι αν από τη μνήμη εξαφανίζεται άμεσα, σαν γιρλάντα στη χιονοθύελλα.
Η ταινία «That Christmas» προβάλλεται στο Netflix.
Πηγή: https://www.msn.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.