Είναι κάποια παιδιά
Είναι κάποια παιδιά, που τους κλέψαν τον ήλιο!
Που φυτρώσαν σε πέτρες, και σε τόπο ανήλιο.
Τριαντάφυλλα, ρόδα, στην ορφάνια ντυμένα.
Είναι κάποια παιδιά, μες τις στάχτες πνιγμένα!
Είναι αυτά τα παιδιά, που στερούνται Πατρίδα.
Δίχως ρίζες στη γη, δίχως φως και ελπίδα!
Ματωμένες ψυχές, που ζητούν ένα χάδι.
Μια ζεστή αγκαλιά, μια Μανούλα το βράδυ!
Κουβαλούν προσφυγιά, μες το άγνωστο πλήθος.
Και βαδίζουν σκυφτά, μ’ ένα βάρος στο στήθος!
Αγκαλιά με τον τρόμο, σε κοιτάνε θλιμμένα.
Και προσμένουν βοήθεια, με τα μάτια πρησμένα!
Είναι όλα παιδιά, του Θεού της Ελπίδας!
Κουβαλούν αναμνήσεις, μιας χαμένης Πατρίδας.
Ζωγραφίζουν στον τοίχο, δυο λευκά περιστέρια!
Την Ειρήνη να κλείσουν, μες τα δυο τους τα χέρια!
Είναι αυτά τα παιδιά… που όσο ζεις, θα θυμάσαι.
Ερινύες τα βράδια, θα περνούν, σαν κοιμάσαι!!
Αφιερωμένο στα παιδιά της Παλαιστίνης και σε όλα τα παιδιά του κόσμου, που τους «κλέψαν τον ήλιο!»
(1ο βραβείο ποίησης στον 13ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2024 της UNESCO Tεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος!).
Πηγή: https://www.fractalart.gr/einai-kapoia-paidia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.