ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ!

Από την ποιητική συλλογή του Αριστείδη Καραπανάγου
''Τέσσερις ἐποχές κι ἄλλη μιὰ ἄνοιξη''

Αριστείδης  Καραπανάγος

 Ξημερώματα τελειώσαμε ἀπ’ τὸ μαγαζὶ 

οἱ νότες βούλιαξαν στὶς ἄκρες τῶν δαχτύλων τρομαγμένες 

ὅλο τὸ βράδυ πάλλονταν γιὰ τὸ νυχτοκάματο Προχωρήσαμε μὲ τὰ ὄργανα στὴν πλάτη 

μὲ κάποια αἴσθηση σημαντικότητας 

ἐκεῖνο τὸ ξημέρωμα θὰ γραφόταν βαθιὰ στὴ μνήμη
Ἀκούσαμε κραυγὲς σὲ ἕνα ὑπόγειο πολυκατοικίας 

φωνὲς σὲ ἀκαταλαβίστικη γλώσσα 

Δὲν ξέραμε τί συμβαίνει, φοβηθήκαμε 

τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουμε 

χρειαζόταν κάποιος βοήθεια; νὰ πάρουμε τὴν ἀστυνομία; Σταθήκαμε περιμένοντας μιὰ μεγαλύτερη αἰτία 

νὰ νικήσει τὸν φόβο 

Πράγματι κάποια στιγμὴ ἄνοιξε τὸ παράθυρο λευτερώνοντας τὶς φωνές τους 

Πλῆθος ἀνθρώπων σὲ ἕνα δωμάτιο 

μετανάστες στὸ χρῶμα μὲ κατάλευκη ψυχὴ 

κλαίγαν σπαραχτικὰ 

κι ἄλλοι ἀμίλητοι 

κοιτοῦσαν τὴ φωτογραφία στὸ τραπέζι 

>>Ἀπέθανε στὴν πατρίδα μας εἶπε κάποιος 

>>ἦταν φίλος 

Ἡ φωνή του τρύπησε σὰ βελόνα τὶς φλέβες μας Ντραπήκαμε γιὰ τὸ λευκό μας χρῶμα 

φύγαμε γρήγορα νὰ σεβαστοῦμε τὸ πένθος 

Δὲν ἀπέθανε στὴν πατρίδα τους σκέφτηκα
>>Ἀπέθανε ἐν Ἀθήναις.