Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

ΑΛΕΚΟΣ ΠΟΥΛΟΣ: ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΙΡΑΚ (ΠΟΙΗΜΑ)!


Τις μέρες εκείνες της αλουλούδιαστης άνοιξης
που μαύροι δράκοι
αναρριχήθηκαν στους ουρανούς
διαλύοντας
και το τελευταίο οδόφραγμα του ήλιου
γεμίζοντας φωτιά και κατάρα
έναν Ευφράτη δάκρυα
κι έναν καινούργιο Τίγρη αίματα,
γυναίκα ξυπόλητη κι αναμαλλιασμένη
μπουγάδα στέγνωνε στων ποταμών τις όχθες
με ρούχα παιδικά.
………
Έπαιζαν στην πίσω αυλή με τις ροδοδάφνες
στον ουρανό την γλώσσα τους βγάζοντας
περιπαίζοντας την αδυναμία του
τα στολίδια του να προστατέψει
κι άφησε τον ήλιο να σβήσει
και το φεγγάρι αγκομαχώντας
να ψάχνει σύννεφο να κρυφτεί.
………
Ούρλιαζαν οι μαύροι δράκοι
διαλύοντας το χρώμα τ’ ουρανού,
χέρια αρματωμένα θάνατο απλώνονταν
εκτοπίζοντας τις αχτίνες του ήλιου,
συντρίβονταν οι αυλές
που έπαιζαν κι ονειρεύονταν τα παιδιά,
πάγωνε το γάλα στα στήθη της μάνας
και το αίμα μύριζε
άγριο τριαντάφυλλο της Μεσοποταμίας.

…………
Τα γέλια των παιδιών
που συνωμοτούσαν στην πίσω αυλή
παίζοντας τους νικητές λαούς
ερέθιζαν τα γυάλινα μάτια τους
και με γλώσσες κεραυνών
την πίσω αυλή
που κάστρο της Βαβυλώνας την είχαν κάνει
ο Αζίζ και η Χατιζέ
την κούρσεψαν από τους θησαυρούς τους.
……….
Δέκα μέρες έχουν περάσει
που φορτωμένα τον ηρωικό ρυθμό της φυλής τους
διάβηκαν την είσοδο των ηρώων
μ’ ένα ξέγνοιαστο χαμόγελο στα χείλη
και η μάνα η τρελή
στις όχθες του Ευφράτη
τα γιορτινά τους ρούχα πλένει
να τ’ αλλάξει
όταν απ’ το παιχνίδι τους γυρίσουν.

Αλέκος Πούλος

Πηγή: https://atexnos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.