Βουνά απάτητα και θάλασσες ανταριασμένες
Καταιγίδες δίχως ουράνια τόξα
Και δέντρα γυμνά από φύλλωμα
Μα σαν χαμηλώνεις το βλέμμα κι ανταμώνουμε
Η θάλασσα γαληνεύει
Τα δέντρα πρασινίζουν
Και το ουράνιο τόξο απλώνεται σ’ ολόκληρο τον ουρανό
Μέσα στα μάτια σου το πριν και το τώρα
Γιατί το αύριο θα το ζωγραφίσουμε μαζί
Ευδοκία Σταυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.