Γράφει η Χριστίνα Μανωλά
Ξέρεις τι είναι πιο τοξικό από μια κακή σχέση; Μια σχέση που έζησε μεγάλες στιγμές και μετά σάπισε σιωπηλά. Εκείνες οι σχέσεις που κάποτε έμοιαζαν σπίτι, αλλά τώρα είναι ερείπιο. Που κάποτε σε έκαναν να χαμογελάς αυθόρμητα, αλλά τώρα σε κάνουν να ψάχνεις δικαιολογίες για να μη φύγεις.
Η μνήμη είναι ύπουλη. Σε πείθει πως αν αντέξεις λίγο ακόμα, ίσως όλα επιστρέψουν. Σου ψιθυρίζει πως η αγάπη που ένιωσες δεν γίνεται να χαθεί έτσι. Μα η αλήθεια είναι πως οι αναμνήσεις δεν είναι εγγύηση. Είναι παγίδα. Είναι σαν να κρατάς μια φωτογραφία και να την κοιτάς ξανά και ξανά, προσποιούμενος ότι αυτό είναι το παρόν.
Μην μένεις σε ό,τι δεν σε γεμίζει πια. Μην φοβάσαι να παραδεχτείς ότι ο άνθρωπος που κάποτε σε σήκωσε πιο ψηλά απ’ όσο φανταζόσουν, σήμερα δεν ξέρει καν πώς να σε κοιτάξει. Όσο κι αν πονάει, προτιμότερο είναι να φύγεις με καθαρή καρδιά παρά να σαπίσεις μέσα σε μια σχέση που υπάρχει μόνο στο κεφάλι σου.
Η αληθινή αγάπη δεν ζει από συνήθεια. Δεν ανασαίνει μέσα από αναμνήσεις. Θέλει παρουσία, προσπάθεια, φλόγα. Θέλει να ξυπνάς και να λες «είμαι εδώ γιατί το θέλω» – όχι γιατί κάποτε το ήθελες.
Μην γελιέσαι άλλο. Αν το μόνο που κρατάει το μαζί σας είναι το χτες, δεν υπάρχει κανένα αύριο. Και το να προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά, δεν είναι γενναιότητα. Είναι δειλία που φοράει το πρόσωπο της πίστης.
Μάζεψε το κουράγιο σου και φύγε. Όχι επειδή δεν άξιζε τίποτα – αλλά επειδή κάποτε άξιζε τα πάντα. Και τώρα δεν σου δίνει τίποτα απολύτως.
Πηγή: https://lovenmore.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.