Γιατί, όταν γράφουμε, ας πούμε, τι κάνουμε; Θέλω να γράφω όπως μ’ αρέσει το όνομα του Δίωνα; Όχι. Αλλά διδάσκομαι να θέλω να το γράφω , όπως πρέπει να γράφεται. […]
Παιδεία σημαίνει να μαθαίνει κανείς να θέλει όλα τα πράγματα όπως συμβαίνουν.
Και πώς συμβάινουν; Όπως τα καθόρισε αυτός που ορίζει. Όρισε μάλιστα να υπάρχει θέρος και χειμώνας, και ευφορία και αφορία, και αρετή και κακία, και όλα αυτά τα αντίθετα, για χάρη της αρμονίας του σύμπαντος. Και στον καθένα από εμάς έδωσε το σώμα και τα μέλη του, και ιδιοκτησία και συντρόφους.
Πρέπει λοιπόν να ξεκινάμε για τη μόρφωση, όχι για να αλλάξουμε τους όρους της ζωής (γιατί αυτό δεν μας έχει δοθεί, ούτε θα ήταν καλύτερα να μας είχε δοθεί), αλλά για να βρίσκεται η γνώμη μας σε αρμονία με ό,τι συμβαίνει, αφού έτσι είναι γύρω μας τα πράγματα, δηλαδή όπως έχουν από την φύση τους.
Τι λες δηλαδή; Μπορούμε να ξεφύγουμε από τους ανθρώπους; Και πώς είναι δυνατό; Κι αν τους συναναστρεφόμαστε, μπορούμε να τους αλλάξουμε; Και ποιος μας δίνει αυτή την δύναμη; Τι μας απομένει ή ποιος τρόπος μπορεί να βρεθεί για να τους αντιμετωπίζουμε; Ένας τέτοιος, ώστε εκείνοι να κάνουν ό,τι νομίζουν καλύτερο, κι εμείς, επίσης, να είμαστε σύμφωνοι με τη φύση. Εσύ, όμως, είσαι αδρανής και δυσαρεστημένος. Κι αν βέβαια είσαι μόνος, το ονομάζεις μοναξιά, κι αν είσαι με ανθρώπους, τους αποκαλείς επίβουλους και ληστές. Και κατηγορείς τους γονείς σου και τα παιδιά σου και τα αδέλφια σου και τους γείτονες.
Θα έπρεπε όμως , να ονομάζεις τη μοναξιά σου ησυχία και ελευθερία, και να θεωρείς τον εαυτό σου όμοιο με τους θεούς. Κι όταν είσαι με πολλούς, να μην το ονομάζεις όχλο ούτε φασαρία ούτε αηδία, αλλά γιορτή και πανηγύρι, κι έτσι όλα να τα δέχεσαι με ευχαρίστηση.
Ποια είναι η τιμωρία λοιπόν ,γι’ αυτούς που δεν τα δέχονται αυτά; Να είναι έτσι όπως είναι.
Είναι κανείς δυσαρεστημένος επειδή είναι μόνος; Ας ζει στην μοναξιά!
Είναι δυσαρεστημένος με τους γονείς του; Ας είναι κακός γιος κι ας θρηνεί!
Είναι δυσαρεστημένος με τα παιδιά του; Ας είναι κακός πατέρας!
“Βάλτον στη φυλακή”. Ποια φυλακή; Εκεί που βρίσκεται τώρα. Γιατί είναι εκεί παρά την θέλησή του. Κι όπου είναι κανείς παρά την θέλησή του, εκεί είναι η φυλακή του. Γι’ αυτό και ο Σωκράτης δεν ήταν στην φυλακή, γιατί ήταν εκεί με την θέλησή του.
“Μα , είμαι κουτσός!” Δούλε, για ένα ποδαράκι , λοιπόν, κατηγορείς όλο τον κόσμο; Δεν θα το κάνεις δώρο στο σύμπαν; Δεν θα το παρατήσεις; Δεν θα το παραχωρήσεις με χαρά σ’ αυτόν που σου το έχει δώσει; Θα αγανακτείς και θα είσαι δυσαρεστημένος με τις εντολές του Δία, με όσα εκείνος , μαζί με τις Μοίρες, που έκλωθαν την γέννησή σου, όρισε και διέταξε;
Δεν ξέρεις πόσο μικρός είσαι μπροστά στο όλο; Αυτό, βέβαια, ισχύει για το σώμα σου. Στη λογική , όμως, δεν είσαι καθόλου κατώτερος από τους θεούς. Γιατί το μέγεθος της λογικής δεν καθορίζεται ούτε με το μήκος, ούτε με το ύψος, αλλά με την κρίση.
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ
Διατριβαί
Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ
EIKONA : pinterest.com/pin/27092035256892651/
Πηγή: https://www.lecturesbureau.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.