ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ...

Μοναξιά, ένα από τα χειρότερα αισθήματα που μπορεί να νιώσει άνθρωπος. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει για πάντα μ’ αυτήν, κανείς δεν μπορεί να την αντέξει για πολύ. Όσο κι αν αγαπάς τον εαυτό σου η αλήθεια είναι ότι τον αγαπάς, όχι για να μπορείς να μένεις στο τέλος μόνος μαζί του αλλά για να μπορείς ν’ αγαπηθείς. 
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ον κοινωνικό. Μόνος του ως οντότητα δεν μπορεί να υπάρξει κι αν αναγκαστεί να ζήσει χωρίς την αγάπη δικών του ανθρώπων καταντά δυστυχισμένος ή τρελός. Τι γίνεται, όμως, όταν κάποιος νιώθει μοναξιά ενώ βρίσκεται ανάμεσα σ’ ανθρώπους πολλούς; Τι γίνεται όταν κάποιος νιώθει μοναξιά ενώ είναι σε μία σχέση ή ένα γάμο; Τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. 

Μπορεί ν’ ακούγεται υπερβολικό για κάποιον που δεν το ένιωσε, όμως οι άνθρωποι νιώθουν μόνοι ακόμη κι όταν βρίσκονται σε μία σχέση. Από την πρώτη στιγμή που το συναίσθημα αυτό σε καταβάλλει πρέπει ν’ αρχίσεις να διερωτάσαι. Γιατί νιώθω μόνος; Τι μου λείπει από τη σχέση μου; Μήπως δεν είμαι ερωτευμένος πια; Μήπως ο άνθρωπός μου δε με καλύπτει συναισθηματικά; Δε μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και όνειρα; Έσβησε το πάθος και ξέβρασε ανία;

Όταν αρχίζεις να νιώθεις μόνος σε μία σχέση, τότε γίνεσαι και πιο δυστυχισμένος από ποτέ. Σε αρχικό στάδιο νιώθεις τύψεις. Κάνεις προσπάθειες, το παλεύεις, όμως, ή ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει και ν’ ακολουθήσει ή εσύ είσαι ήδη αλλού και δεν το έχεις καταλάβει πλήρως. Κι αν θες να το παλέψεις, να το κάνεις. Όχι για πολύ, όχι πολύ.

Κανονικά θα έπρεπε να σου βγαίνει από μόνο του. Κανονικά θα έπρεπε να νιώθεις γεμάτος και ευτυχής, χωρίς καν να πρέπει να σκέφτεσαι γιατί και πώς. Όμως, βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να παλεύεις για να νιώσεις τα αυτονόητα. Γι’ αυτό μην κάτσεις πολύ. Μην εξαντλήσεις τα συναισθηματικά αποθέματα παλεύοντας για κάτι που δεν υπάρχει καν μέσα σου.

Αν νιώσεις μοναξιά σε μία σχέση, πρέπει να φύγεις. Πρέπει να την κάνεις αργά ή γρήγορα, εκτός αν το κενό μέσα σου δια μαγείας ξαναγεμίσει. Δύο άνθρωποι μπορεί να μοιράζονται τα πάντα, το ίδιο σπίτι, το ίδιο κρεβάτι και την καθημερινότητά τους, χωρίς να νιώθουν γεμάτοι ο ένας από τον άλλο, χωρίς να νιώθουν το ίδιο ευτυχείς και χωρίς να έχουν νικήσει ο ένας για τον άλλο το τέρας αυτό που λέγεται μοναξιά.

Συμβαίνει οι άνθρωποι να ξεκινούν μια σχέση νιώθοντας ότι θα εκραγούν από το αίσθημα και το πάθος και στο τέλος να χωρίζουν, νιώθοντας αποξενωμένοι, άγνωστοι, μόνοι. Συμβαίνει η επικοινωνία κάπου στην πορεία να χάνεται, τα νεύρα να σπάζουν, το αίσθημα που άλλοτε έμοιαζε με ρούχο μεταξένιο να γίνεται κουρέλι.

Κανείς δεν πρέπει να νιώθει τύψεις για τη μοναξιά που έχει μέσα του, όταν βρίσκεται σε μία σχέση. Κανείς δεν πρέπει να μένει σε μία σχέση που γεννάει η ίδια τη μοναξιά λόγω διάφορων καταστάσεων. Η απόσταση δεν έχει να κάνει πάντα με τη μοναξιά. Η μοναξιά γεννάται μέσα μας ακόμη κι όταν ο άλλος είναι συνέχεια μαζί μας. Η ανούσια παρουσία είναι χειρότερη από την κάθε απουσία.

Συντάκτης: Πράξια Αρέστη

Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή

Πηγή:http://dimitrispetrounias.gr