Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ!


ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Τι συμβαίνει με το θέμα των συντάξεων και τη διπλοψηφισμένη από την πλειοψηφία μείωση των παλαιών συντάξεων; Γιατί τόση σπέκουλα με την περικοπή, που πόνεσε όσες λίγες, μετά την υποχρεωτική διόρθωση των οκτώ τελευταίων ετών; Μήπως η πλειοψηφία, που προσέθεσε βαρύτατες περικοπές από δική της ευθύνη, ετοιμάζει κάποια πολιτική απάτη;
Μου υπενθύμισαν, φίλοι, συμπληρωματικά στον υπολογισμό που σας έδειξα στο χθεσινό σημείωμα, ότι μεταξύ 2000 και 2014 οι ασφαλιστικοί φορείς ενισχύθηκαν από τον προϋπολογισμό με το ποσό των 199 δισ. ευρώ (χωρίς το κόστος συντάξεων του Δημοσίου). 
Αν λοιπόν αθροίσετε το ποσό που σας έδωσα χθες, δηλαδή τα 133 δισ. στην περίοδο 2011-18 (αφαιρέστε τη διπλοεγγραφή...), εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το κράτος έχει δώσει για το συνταξιοδοτικό σύστημα, από τότε που μπήκαμε στο ευρώ, ένα ποσό χρημάτων ίσο προς το δημόσιο χρέος. 
Όσα δηλαδή έδωσε το κράτος, τα δανείστηκε. Σύστημα το οποίο πολιτικοί και συνδικαλιστές, με πρωτοπόρο την «Αριστερά» που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλούς άλλους στη Δεξιά και αλλού, αρνήθηκαν συστηματικά και με τους πιο ακραίους τρόπους, να προσαρμόσουν για να μην εκραγεί.
Επίσης, η Eurostat έδωσε συγκριτικά στοιχεία για τον Δείκτη Εξάρτησης Ηλικωμένων Ατόμων (old-age-dependency ratio), που δείχνει την αναλογία ανάμεσα στους ηλικιωμένους που η κοινωνία θεωρεί ότι είναι οικονομικά ανενεργοί (συνήθως πάνω από 65 ετών) συγκριτικά με τον πληθυσμό που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64 ετών).
Η Ευρώπη γερνά και έχει σοβαρό πρόβλημα. Το 30% του πληθυσμού της δεν είναι σε θέση να εργαστεί. Αναλογεί ένα άτομο σε αυτή την κατάσταση για κάθε τρία που μπορούν να εργαστούν. Είκοσι χρόνια πριν αναλογούσαν πέντε άτομα και δέκα χρόνια πριν η αναλογία ήταν 4:1.
Η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση: ο δείκτης εξάρτησης έφτασε στο 33,6%! Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό. Γνωρίζαμε ότι το δημογραφικό θα είναι «ΤΟ» μεγάλο πρόβλημα ήδη από τη μεγάλη κρίση του 1989, όταν ο δείκτης ήταν στο 20,3%. 
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντέδρασε (1990-93) και το σύστημα άντεξε για κάμποσα χρόνια: η αναλογία εξάρτησης χειροτέρευσε αργά στο 24,4% το 1998. Σημίτης και Καραμανλής δεν έκαναν τίποτε, μέχρι που ήρθε η μεγάλη κρίση (2008), όταν η αναλογία των «εξαρτημένων» έφτασε στο 28%. Τότε μόνον, υπό το βάρος της δημοσιονομικής κατάρρευσης, ξεκίνησε η αλυσίδα σκληρών περικοπών, αλλά ήταν αργά. 
Το χειρότερο: πολλές χιλιάδες νέοι και παραγωγικοί άνθρωποι φεύγουν από τη χώρα, ενώ πολλοί άλλοι δεν βρίσκουν δουλειά. Και όμως, ακόμη σήμερα, οι βουλευτές της πλειοψηφίας εκμεταλλεύονται τον πόνο τόσων ανθρώπων και σπεκουλάρουν με τις συντάξεις.

Πηγή: kathimerini.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.