Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΜΟΝΑΞΙΑ!

Της Μαριλένας Κολλάρου
Τι ανασφάλεια Θεέ μου, να μετράω συνεχώς τον σφυγμό και να ψαχουλεύω πάνω κάτω την καρδιά, αναζητώντας απόδειξη ότι δεν αμέλησε να χτυπήσει. Ανάμεσα σε επάλληλα τικ- τακ, ανοίγω το στόμα να πάρω ανάσα. Τότε είναι που μου ξεφεύγουν λέξεις! Λέξεις, από εκείνες που καλύτερα να μη λέγονται, διότι δηλώνουν μοναξιά, διότι μου λένε είσαι άδεια εγώ, που πάλευα να γεμίσω το χρόνο γεννώντας όνειρα και πυξίδες και πλανήτες.
Ξάφνου, βρίσκομαι με κρατημένη την ανάσα να χρονομετρώ πόσο αντέχω να πεθαίνω, για ανθρώπους άλλους, οι οποίοι κάποτε με γεννούσαν κι άλλοτε με σκότωναν. Κι ας μη θυμηθώ, πόσοι με έστυψαν δάκρυ προς δάκρυ, προκειμένου να πειστούν και να με δηλώσουν παρούσα σε μέρες που πέρασαν κι έμειναν αραχνιασμένες, σαν παλιά παπούτσια στις ακριανές ντουλάπες. Πόσες φορές, με όλο το θάρρος ρίχτηκα σε ερωτήσεις και ψηλάφισα τους ανθρώπους, όπως ο γιατρός τον καρκίνο στο δέρμα. Βουναλάκι – βουναλάκι τους ένιωσα. Επιτίθονταν σε ό,τι έμεινε γερό, από μια παιδική ηλικία που δεν ρώτησες να μάθεις και μια έφηβη, που όσα κι αν θα μάθαινες, δεν θα συμπονούσες.
Δανείζεται η μοναξιά κατά καιρούς πέτσινα σώματα, κουστουμαρίζεται με ταφ, ρο, πι, ωμέγα και λυσσάει τα απωθημένα της. Με λέξεις που βρωμίζουν τα δόντια, δάκρυα που φράζουν τις αρτηρίες. Οι λέξεις που δηλώνουν μοναξιά, δεν είναι στα αλήθεια λέξεις, μα σιωπές στο λόγο. Γιατί πώς θα ήταν μοναξιά κάτι που κατάφερε κι εκφράστηκε; Οι λέξεις που δηλώνουν μοναξιά είναι οι άνθρωποι που λείπουν, η αδυναμία να σηκωθείς τα πρωινά από το κρεβάτι. Οι φόβοι σου είναι λέξεις και η άρνηση τους μοναξιά. Οι λέξεις, που δηλώνουν μοναξιά τόσο ανώφελα υποδηλώθηκαν σε αναφιλητά και τετράδια παντοτινά σφραγισμένα… Δεν βρήκαν αντωνυμία να εγκατασταθεί κοντά τους, να ακουστούν τουλάχιστον ως «λέξεις μου» ή «του», να γίνουν η σύνδεση ανάμεσα σε άλλους και τη μοναξιά τη δικιά σου.


Πηγή: http://fwords.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.