Είναι πολλοί και είναι ένας.
Φοβάται.
Τον απειλούν κραδαίνοντας τα όπλα τους.
Χεράκια μικρά, γεμάτα πινέλα, μολύβια και μπογιές.
Στο πρόσωπο τους λάμπει η ελπίδα,
και στα μάτια τους σπινθηροβολεί η θέληση.
Του ζωγραφίζουν παντού κόκκινα, πορτοκαλιά, μωβ
και ροζ λουλούδια.
Και τεράστιους ήλιους
φωτεινούς.
Και εκείνος άλλο δεν αντέχει.
Πονά.
Πετά μακριά και ζαρώνει στη δρακοφωλιά του.
Και εκείνα,
απαλλαγμένα πια απ' την σκοτεινιά του,
στήνουν χορό μαζί με τη ΖΩΗ,
έτοιμα πια να φτιάξουν το δικό τους ανοιξιάτικο παραμύθι.
Γιάννης Ζαραμπούκας
Πηγή: ennepe-moussa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.