ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙΒΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ!

Βασίλης Σ. Κανέλλης

Δεν μπορεί το κράτος να μετακυλίει τις ευθύνες του σε ιδιωτικές ή εκκλησιαστικές δομές. Αυτό πρέπει να προστατεύει τους ανυπεράσπιστους

Είναι εξαιρετικά τραγικό να βγαίνουν στο φως καταγγελίες για δομές που βοηθούν ανθρώπους. Για ιδρύματα που φιλοξενούν μικρά παιδιά, κακοποιημένες γυναίκες, άπορους ή ηλικιωμένους.

Οι τελευταίες σταθερές σε μια κοινωνία που δυστυχώς δεν εμπιστεύεται το κράτος, πέφτουν κι αυτές.

Οι σοβαρές καταγγελίες για την Κιβωτό του Κόσμου, κλόνισαν την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους των πολιτών που πίστευαν ότι κάτι καλό γίνεται εκεί.

Βεβαίως η Δικαιοσύνη είναι αυτή που θα ερευνήσει τα καταγγελλόμενα και θα αναζητήσει τους ενόχους.

Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά, δεν πρέπει να παίζουμε. Ούτε με τις ζωές τους, ούτε με τις ψυχές τους.

Και μακάρι να μην είναι τίποτε αληθινό, μακάρι να μην φτάσουμε να μιλάμε για ένα τεράστιο σκάνδαλο με επίκεντρο ανυπεράσπιστα παιδιά.

Όμως, οφείλω να πω ότι οι καταγγελίες βγάζουν για ακόμη μια φορά τον σεντόνι που καλύπτει τα άλλα προβλήματα. Κι όχι μόνο στις δομές.

Κυρίως βγάζει στο φως ένα ανήμπορο κράτος, μια Πολιτεία που «βολεύεται» με το να υπάρχουν δομές. Όπως βολεύεται και με το να υπάρχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Ένα κράτος που δεν μπορεί το ίδιο να προστατέψει τους ανήμπορους, τους απόκληρους, τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, τις γυναίκες – θύματα κακοποίησης, τους ηλικιωμένους, τους πρόσφυγες και μετανάστες, όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, και μετακυλίει την ευθύνη στις δομές.

Σε δομές που κάποιοι υπεύθυνοι «τρέχουν», πολλές φορές χωρίς κανέναν έλεγχο.

Γιατί δηλαδή θα πρέπει κάποιος ιδιώτης να στήνει μια δομή και να κάνει τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνει το ανήμπορο κράτος;

Που είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες που βρίσκονται υπό την εποπτεία του κράτους; Γιατί δηλαδή πρέπει να υπάρχουν ανεξέλεγκτα εκκλησιαστικά ιδρύματα ή ιδιωτικές δομές που χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα και από το κράτος αλλά και από τις δωρεές των πολιτών;

Θα πείτε: Εδώ το ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση να προστατέψει τον πολίτη από μια απλή καταιγίδα, θα το κάνει για τους «φτωχοδιαβόλους» της κοινωνίας μας; Θα το κάνει για ανυπεράσπιστες παιδικές ψυχές ή για απόμαχους της ζωής;

Κι όμως, έτσι πρέπει να γίνει. Βασική υποχρέωση του κράτους είναι αυτή και μόνον αυτή: Η προστασία των πολιτών, χωρίς μεν διακρίσεις, αλλά με περισσότερη προσοχή σε όσους έχουν ανάγκη.

Και μακάρι να μην υπήρχαν δομές, αρκεί να υπήρχε κράτος. Ούτε λέμε να κλείσουν εδώ και τώρα.

Όμως, μακάρι να μην είχαμε Κιβωτούς, Χαμόγελα και άλλα ευαγή ιδρύματα, πολλά εκ των οποίων κάνουν εξαιρετική δουλειά. Αλλά δεν είναι δουλειά τους…

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να μιλάμε για τα βασικά. Το κράτος πρέπει να φτιάξει κατάλληλες κοινωνικές υπηρεσίες που θα προστατεύουν εκείνους που έχουν ανάγκη.

Που θα βρει λεφτά; Να… κόψει το λαιμό του που λέει και ο λαός. Και μην αρχίσουμε πάλι να λέμε: «Νέοι δημόσιοι υπάλληλοι, πάλι το κράτος θα διογκωθεί».

Και μια υποσημείωση, ιδιαίτερα σημαντική: Και σήμερα υπάρχουν κρατικές δομές, γηροκομεία, ορφανοτροφεία κ.λπ. Αλλά και εκεί υπάρχουν καταγγελίες για άθλιες συμπεριφορές ή για άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Όμως, αυτό είναι μέτρο του πολιτισμού μας. Αν δεν μπορούμε να παρέχουμε καλές υπηρεσίες στους μη προνομιούχους, αν δεν μπορούμε ως κράτος να είμαστε πρωτοπόροι στην ανθρωπιά, τότε δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μόνο ένα ιστορικό όνομα, ένα ένδοξο παρελθόν και ένας παγκόσμιος πολιτισμός. Δεν μπορεί να είναι ένα άδειο πουκάμισο…

Πηγή: https://www.in.gr