ΠΟΙΗΜΑ: "ΣΚΙΡΤΗΜΑ"!

Του Ελισσαίου Βγενόπουλου //

Σκίρτημα

μιλούσε με τους ψιθύρους του μαΐστρου

έτριβε απαλά τα δευτερόλεπτα

κι άνοιγε αβίαστα το πρωινό

ξετύλιγε τα κουμπιά

όπως κατρακυλούσε η γύμνια της

στον ολόσωμο καθρέφτη

κάτω από τα σεντόνια της

προσάραζε η νήσος Θήρα

και η νήσος Ανάφη

με γέλια κι αναφιλητά

δεξιά κι αριστερά της

έφευγαν καραβιές

οι υποσχέσεις και οι λαχτάρες

ξυπνούσε τα πρωινά

με το απάνεμο γεφύρι

στα μάτια

σκορπούσε τη μυρωδιά

από κόκκινες και κίτρινες

βάρκες στην ιχθυόσκαλα

μοίραζε κομμάτια

από αλυχτίσματα σκύλων

στη βαρυχειμωνιά

σπαταλούσε τις ανατολές

με την ευκολία

που ξοδεύουν τα παιδιά

τα γέλια και τα επιφωνήματα

από τα δυτικά ερχόταν το σύννεφο

μ’ ένα κλαρί παρηγοριάς στα δόντια

-τι να σου κάνει κι αυτή

όταν έχεις πνιγεί τόσες φορές στους κατακλυσμούς της ίδιας ανάμνησης

Πηγή: https://www.fractalart.gr