ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΜΟΝΑΞΙΑ!

Ανασκαλεύει την υγρή στάχτη,

Στο τζάκι έσβησε και η τελευταία σπίθα.

Απ’ το αραχνιασμένο παραθύρι,

Ψάχνει στον κόσμο να περιπλανηθεί,

Με βασιλεμένα τα μάτια,

Μακρινά παλάτια οραματίζεται,

Για λίγο ξεχνά,

Τη σκληρή πραγματικότητα,

Την απόγνωση, τον εφιάλτη

Τη νικημένη θέληση,

Το μονότονο ήχο από το αμόνι της μοναξιάς,

Ένα ζευγάρι νέων χαρούμενο, ανέμελο,

Αγκαλιασμένο στο δρόμο προσπερνά,

Τον ζωντανό κόσμο για μια στιγμή θυμήθηκε,

Μισάνοιξε για λίγο η πόρτα της ψυχής,

Ξαναγύρισε όμως πάλι στη μοναξιά,

Απ’ όλους και για όλους ένοιωθε ξένος.

Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης

Αλεξανδρούπολη 12-7-2024

Πηγή: https://www.elthraki.gr