Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ «ΒΑΤΡΑΧΙΑ»!

Του Ανδρέα Μουντζουρούλια 



Τις τελευταίες ημέρες ζούμε απίστευτες στιγμές, με τις υβριστικές επιθέσεις που δέχονται τα θρυλικά «βατράχια» του Πολεμικού Ναυτικού, η σιδερένια γροθιά των Ενόπων Δυνάμεων.

Τα συνθήματα των βατραχανθρώπων, κατά τη διάρκεια της Στρατιωτικής Παρέλασης της 25ης Μαρτίου, προκάλεσαν την οργή τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη καθώς και της βουλευτού του ιδίου κόμματος Βασιλικής Κατριβάνου (news247.gr)
Ο Βενιζέλος δεν θίχτηκε από τον Πάγκαλο στην υπόθεση των Ιμίων που αποκάλεσε την Ελληνική σημαία «πανί», δεν θίχτηκε για δεκάδες σκανδαλώδεις αποφάσεις που ο ίδιος έχει θεσπίσει – με μέγιστο αυτό του σκανδαλώδους νόμου περί ευθύνης υπουργών – αλλά θίχτηκε από το σύνθημα των Ο.Υ.Κ. – και έβγαλε ανακοίνωση σχετικά με τα συνθήματα που φώναζαν τα ΟΥΚ στην παρέλαση.
Βέβαια όλοι αυτοί που κατηγόρησαν τους άνδρες των ΟΥΚ είναι γνωστοί διεθνιστές που διαρκώς στρέφονται κατά του Έθνους. Λέξεις όπως ο πατριωτισμός, η φυλή, το γένος, το Έθνος, η πατρίδα τους προκαλούν αλλεργία.
Θα περιμέναμε από τους εν λόγω πολιτικούς να ασκήσουν κριτική και στα συνθήματα των γειτόνων μας και να τουιτάρουν εκφράζοντας τα παράπονά τους.
“Εφόσον υπάρχει στον κόσμο ο πρόστυχος ο Έλληνας, μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος”, ξεκινά το τραγούδι των Τούρκων κομάντος. Τραγούδι που κάθε στίχος του, κάθε λέξη του ξεχειλίζει από μίσος. “Όσο στέκομαι και τον βλέπω απέναντί μου σαν σκυλί , μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος.
«1000 κεφάλια γκιαούρηδες δεν μπορούν να ξεπλύνουν αυτό το μίσος», λένε με βροντερή φωνή οι Τούρκοι.
“Μοναδικός μου σκοπός είναι η εκδίκηση. Όταν έρθει η ώρα μου για το πεδίο της μάχης σε μια μέρα θα σφάξω 1000 γκιαούρηδες. Μα τον Αλλάχ, δεν μου φεύγει αυτό το μίσος”.
“1000 κεφάλια από γκιαούρηδες δεν μπορούν να ξεπλύνουν αυτό το μίσος. Να έλιωνα με πέτρες τα κεφάλια 30.000 απ΄ αυτούς. Να ξερίζωνα με τανάλια τα δόντια 10.000 απ΄ αυτούς. Να πετούσα 100.000 πτώματα απ΄ αυτούς στο ποτάμι”.
Περίμενουμε λοιπόν αντίδραση από τους πολιτικούς μας που ενοχλήθηκαν από τα συνθήματα των ΟΥΚ. Θα προβούν σε επερωτήσεις τόσο στο ελληνικό, όσο και στο ευρωπαικό κοινοβούλιο;
Καταλαβαίνουμε ότι οι περισσότεροι
«γιωτάδες» πολιτικοί δεν μπορούν να νιώσουν την έννοια και την σημασία του ένδοξου Ελληνικού Στρατού.
Η παρέλαση των Ομάδων Υποβρυχίων Καταστροφών δεν είναι περίπατος του Λυκείου Ελληνίδων, οφείλει να εξυψώνει το εθνικό φρόνημα και να μην λησμονεί τις αλύτρωτες ελληνικές Πατρίδες.
Και πως να τη νιώσουν, όταν οι περισσότεροι βουλευτές είτε έχουν εξαγοράσει τη στρατιωτική τους θητεία, είτε την έκαναν με «βίσμα» στο Πεντάγωνο;
Βρίζουν χυδαία αυτά τα παληκάρια, οι άνθρωποι που αμοίβονται παχυλά από το δημόσιο, αυτοί οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και που ασκούν την κριτική τους από τη ζεστή και προστατευμένη γωνιά του σπιτιού τους.
Την ίδια στιγμή οι ΟΥΚαδες δίνουν τα πάντα για το Έθνος μέσα στο κρύο, κάτω υπό αντίξοες συνθήκες, για ένα και μόνο σκοπό, να υπερασπίζονται την πατρίδα και να θυσιαστούν γι’αυτήν όταν και όποτε χρειαστεί. Αγωνίζονται όλοι μαζί για μια ΙΔΕΑ, για μια ΠΑΤΡΙΔΑ (προδομένη).
Ο βαθύπλουτοι πολιτικοί δεν σεβάστηκαν και δε σέβονται τα κατορθώματα αυτών των παιδιών στο πρόσφατο παρελθόν.
Ας αναλογιστούν δε και ας φέρουν στη μνήμη τους ότι οι άνθρωποι αυτοί προσέφεραν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον πολίτη και στην Πολιτεία με βαρύτατο φόρο αίματος, σε πολεμικές επιχειρήσεις, εν καιρώ ειρήνης, όπως ο απεγκλωβισμός αμάχων κάτω από καταιγισμό πυρών στο Σοχούμι (επιχείρηση του 1993 «Χρυσόμαλλο Δέρας», της μεγαλύτερης ειδικής επιχείρησης του Ελληνικού κράτους σε καιρό ειρήνης), στην Αλβανία, το Λίβανο και τη Λιβύη πιο πρόσφατα.
Αυτούς αποθεώναμε ως ήρωες και λεβέντες και σήμερα τους απευθύνουμε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς.
Οι ιστορίες για τα κατορθώματα των βατραχανθρώπων είναι πολλές, άλλες μένουν κρυφές, για ευνόητους λόγους και άλλες έρχονται στη δημοσιότητα.
Όπως για παράδειγμα στην Κύπρο, όπου μια ομάδα 37 βατραχανθρώπων φθάνει κρυφά τις ημέρες της εισβολής. Επιφέρουν βαρύτατα πλήγματα στον εχθρό, με μεγαλύτερο, τη βύθιση του αντιτορπιλικού Αμίτ Πασά. Μόνο τρεις από την ομάδα τους όμως θα μείνουν ζωντανοί.
Αυτή είναι μία από τις πολλές ιστορίες που έχουν καταγραφεί στην ένδοξη ιστορία των ΟΥΚαδων.
Αυτοί οι ήρωες όμως έχουν ξεχαστεί από το ελλαδικό κράτος και το πολιτικό κατεστημένο.
Ας επιστρέψουμε τώρα στο σχετικό θέμα. Η ατμόσφαιρα στην μονάδα των βατραχανθρώπων είναι βαριά και ηλεκτρισμένη.
Οι βατραχάνθρωποι νοιώθουν πλήρως εγκαταλελειμμένοι από την φυσική τους ηγεσία, καθώς ούτε ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κύριος Καμμένος, αλλά ούτε και η στρατιωτική ηγεσία δεν έχει «προστατέψει» (όχι ότι έχουν ανάγκη τα βατράχια από «προστασία») την τιμή αυτών των παιδιών.
Κλείνουμε με μία δημοσκόπηση-ράπισμα για το πολιτικό κατεστημένο και τους εχθρούς των Ε.Δ. Η εν λόγω έρευνα έλαβε χώρα το Νοέμβριο του 2014 και στην ερώτηση ποιον θεσμό εμπιστεύονται με διαφορά οι πολίτες, ο Στρατός είναι μακράν πρώτος με 80% θετικές γνώμες των πολιτών σε ότι έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς. Ακολουθεί η Αστυνομία με 70%. Τα κόμματα τελευταία με 11%! (onalert.gr).
Καλά θα κάνουν λοιπόν οι αστράτευτοι πολιτικοί μας και γενικά αυτοί που που διαμορφώνουν την κοινή άποψη να μην βάζουν εμπόδια στις Ένοπλες Δυνάμεις μας που αποτελούν ένας από τους βασικότερους πυλώνες του Έθνους μας.

Πηγή:ithesis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.