ΜΙΧΑΛΗΣ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!

Βασίλης Κρίτσας

Ο αθλητισμός λειτουργεί πολύ συχνά ως δοχείο κοινωνικής εκτόνωσης των πιο βίαιων ανθρώπινων ενστίκτων. Σε κάθε περίπτωση όμως, η βία στον αθλητισμό δεν είναι εκδήλωση άγριων ενστίκτων, ούτε φαινόμενο που το γεννάει αυτός καθαυτός ο αθλητισμός. Απεναντίας, κάποια περιστατικά έχουν ελάχιστη έως καθόλου σχέση με τα αθλητικά δρώμενα, ή τα “αξιοποιούν” απλώς ως αφορμή.
Ένα από αυτά ήταν κι η δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου στη Λεωφόρο Λαυρίου, στο ραντεβού θανάτου που έδωσαν οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, με αφορμή έναν τελικό των ομάδων του γυναικείου βόλεϊ. Την Τρίτη, συμπληρώθηκαν εννιά χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα, αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η υπόθεση ουσιαστικά συγκαλύφτηκε, οι ηθικοί αυτουργοί έμειναν στο απυρόβλητο και στους δράστες επιβλήθηκαν συμβολικές ποινές-χάδια, με πολλά ελαφρυντικά. Οι επίσημες αρχές κι οι διάφοροι δημοσιολόγοι φαίνεται απλώς να περιμένουν το επόμενο αντίστοιχο περιστατικό, για να εξαπολύσουν το γνωστό ευχολόγιο και να κατακεραυνώσουν την υπανάπτυκτη χώρα μας που γίνεται Ουγκάντα της Ευρώπης, αγνοώντας προκλητικά ότι ο χουλιγκανισμός είναι προϊόν του συγκεκριμένου τύπου “ανάπτυξης” των δυτικών κοινωνιών, κι όχι καρπός τριτοκοσμικής υπανάπτυξης.

Κι η ζωή συνεχίζεται (μέχρι το επόμενο αντίστοιχο περιστατικό). Δε συνεχίζεται όμως για το Μιχάλη Φιλόπουλο. Και δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια για τους δικούς του ανθρώπους. Που τρία χρόνια μετά το φονικό της Λαυρίου, θρήνησαν ένα ακόμα δικό τους παιδί, την αδερφή του Μιχάλη, Στέλλα, που έπασχε από μια σπάνια μορφή καρκίνου. Και είναι σχεδόν αδύνατο να μη συσχετίσει νοερά κανείς αυτή την τραγική κατάληξη με τη δολοφονία του αδερφού της και το σοκ που προκάλεσε στην οικογένεια.

Σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα αθλητικής ιστοσελίδας στην τραγική επέτειο, μίλησαν οι γονείς του Μιχάλη, Ανδρέας κι Αφροδίτη) που κάνουν λόγο για δίκη-παρωδία στο πρωτοβάθμιο επίπεδο (δεν μπορούσε να ανατραπεί θεαματικά στο εφετείο) και λένε τα πράγματα με το όνομά τους για τους πραγματικούς υπεύθυνους. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του πατέρα, Ανδρέα Φιλόπουλου:

“Να ξέρετε κάτι. Στα επεισόδια όσοι πάνε δεν πάνε μόνοι τους. Κάποιος τους πηγαίνει αφού πρώτα τους έχει κάνει πλύση εγκεφάλου. Οι ιθύνοντες είναι συνήθως παρατρεχάμενοι των προέδρων της κάθε ομάδας. Εγώ σ’ αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει. Οι υπόλοιποι; Πρόβατα, εγώ έτσι τους λέω. Ποιοι τα διοργανώνουν όλα αυτά; Σε πληροφορώ ότι όλα αυτά γίνονται μέσω τηλεφώνου μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Λοιπόν, το κράτος δεν θέλει να το σταματήσει όλο αυτό. Γιατί τους βολεύει”.

Και παρακάτω:

“Ο Κοντονής, λέει, διέκοψε το Κύπελλο. Ε, και τι έγινε; Αφού κ. Υπουργέ, σταμάτησες το Κύπελλο, σταμάτα και το πρωτάθλημα. Μην αφήσεις κανέναν να παίξει στην Ευρώπη. Η, αν θέλεις, συνέχισέ το με όλα τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών. Όλα. Οι πρόεδροι θέλουν να βγάζουν λεφτά από τα μαγαζιά τους. Αρα πρέπει να κοπεί η κονόμα. Μόνο έτσι θα πάρουν μέτρα. Το πρόβλημα των ΠΑΕ με τη ματαίωση του Κυπέλλου δεν ήταν η βία. Τα λεφτά που θα χάσουν από την τηλεόραση ήταν. Τα υπόλοιπα δεν τους πειράζουν”.

“Επίσης, οι πρόεδροι των μεγάλων συνδέσμων των μεγάλων ομάδων αποτελούν πρόβλημα. Μεγάλη πληγή, από εκεί αρχίζει το κακό. Το κράτος, αν θέλει, κόβει τον ομφάλιο λώρο μεταξύ ομάδων και οπαδών σε 24 ώρες! Όπως το ακούς. Οι νόμοι πρέπει να τηρούνται. Να ξαναρχίσει το πρωτάθλημα όταν γίνουν όλοι αυτοί άνθρωποι. Αλλά οι ιθύνοντες δεν φαίνονται πουθενά”.

Η μητέρα του, Αφροδίτη, μιλάει για τη σημερινή τους κατάσταση, και την “αρωγή” της Πολιτείας.

“Από τότε που έφυγε ο Μιχάλης, μας πήρε η κάτω βόλτα και στο οικονομικό. Ούτε εγώ δουλεύω ούτε ο Ανδρέας. Είμαι 63. Θα φτάσω τα 67 για να πάρω σύνταξη;”

Και συμπληρώνει ο σύζυγός της:

“Εδώ το κράτος δεν έδωσε τα χρήματα για την κηδεία του Μιχάλη για 10 ένσημα που έλειπαν. Τους ρωτήσαμε πόσο κάνουν τα 10 ένσημα να τα πληρώσουμε. Ανένδοτοι. Στη γυναίκα μου είπαν ότι θα εδικαιούτο σύνταξη αν ο Μιχάλης ήταν παντρεμένος!”

Στα παραπάνω μπορούμε να συμπληρώσουμε πως κι ο ίδιος ο Μιχάλης Φιλόπουλος ήταν άνεργος το διάστημα που έκλεισε το ραντεβού θανάτου μεταξύ των οργανωμένων οπαδών.

Όπως διαπιστώνει κανείς, οι γονείς του Μ. Φιλόπουλου απέχουν αρκετά από το δημοσιογραφικό κλισέ για τις “τραγικές φιγούρες” και δεν αμελούν, μες στον πόνο τους, να πουν και πολλές αλήθειες, που τις βίωσαν και τις κατάλαβαν από πρώτο χέρι. Το θέμα είναι ποιος θέλει πραγματικά να τις ακούσει και να δράσει αναλόγως.

Πηγή για τις δηλώσεις των γονιών του Μιχάλη Φιλόπουλου το αφιέρωμα της ιστοσελίδας Contra.gr

Πηγή:http://atexnos.gr