ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

 

Και μια ελληνική λαϊκή παροιμία λέει: "νοέμβρη οργώματα κι ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές". Eπίσης: "το νοέμβρη κρύο κάνει και η φωτιά θα μας ζεστάνει". Και: "ο άι-μήνας εμήνυσε πούλια μην ξημερώσει".
Και περάσαμε στον νοέμβρη, τον μήνα που περιλαμβάνει τη γιορτή του πολυτεχνείου. Στον μήνα που αντριεύει το κρύο και που σκοτεινιάζει η μέρα. ΄Ομως, στις καρδιές μας δεν επιτρέπουμε να μπει ούτε ίχνος σκιάς. Καμία μαύρη σκέψη δεν θα μπορέσει να τρυπήσει το μυαλουδάκι μας και να τρυπώσει μέσα σε αυτό. Γιατί, ωραία πράγματα μας συμβαίνουν. Είμαστε ζωντανοί, υγιείς, με τους αγαπημένους μας κοντά μας, πορευόμαστε με αξιοπρέπεια στη ζωή και όσο μπορούμε καταφέρνουμε και κάνα δύο διασκεδάσεις.
Κάποιος θα ρωτήσει αν αρκούν αυτά. Ναι δεν αρκούν. Σύμφωνοι. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι το σώμα μαζί με την ψυχή χρειάζονται άσκηση. Μια ισορροπία ανάμεσα στα υλικά αγαθά και στην τροφή της ψυχής. Μια ισορροπία ανάμεσα στην υλική και πνευματική μας υπόσταση. Που και που, αξίζει να συγκεντρωνόμαστε και να αποδίδουμε τις τιμές που αξίζουν στο υπέρτατο Ον. Για τον καθένα ας είναι ο οποιοσδήποτε Θεός που πιστεύει. Αλήθεια, κάνουμε προσευχή όταν δεν έχουμε ανάγκη, έτσι απλά από ευχαρίστηση για να υμνήσουμε την υπέρτατη δύναμη;
Ο αλλοτριωμένος άνθρωπος είναι αυτός που τα ανάποδα τα βλέπει ίσια και τα περίεργα ορθά.

 

Εκείνα τα παιδιά που έπεσαν για τη λευτεριά στο πολυτεχνείο, τι να οραματίζονταν άραγε; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ. Η κατάργηση της χούντας ήταν μία πρόφαση. Το άλλο το όνειρο, το πιο ωραίο, ήταν εκείνο της ελευθερίας. Και πετύχαμε την ελευθερία, αν και αλυσοδεμένοι για τα χρέη μας από παντού. Πετύχαμε ελευθερία στα ήθη, πετύχαμε ελευθερία στην απάτη και την κλεψιά, πετύχαμε ελευθερία στη δυνατότητα να στραγγαλίζουμε το εκπαιδευτικό και οικονομικό μας σύστημα με τέτοια μαθηματική πρόοδο, ώστε πετύχαμε να φτιάξουμε άτομα άβουλα, αμόρφωτα και ειδικευμένα στην ανεργία.
Πώς ζούμε, πώς επιβιώνουμε ακόμα σαν λαός, κανείς δεν το καταλαβαίνει. Φαίνεται ότι το υπέρτατο Ον μας αγαπά πραγματικά και δεν μας αφήνει να χαθούμε. ΄Αλλωστε, στα ιερά βιβλία του χριστιανισμού αναφερόμαστε σαν τον λαό τον ευλογημένο. ΄Αραγε, θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας ή θα μεταλλαχθούμε;
Μπορούμε να προστατευτούμε. Μπορούμε να γλυτώσουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Γιατί ήμαστε δυνατοί, γιατί ήμαστε πολυμήχανοι, γιατί στα δύσκολα μονιάζουμε και συσπειρωνόμαστε σαν λαός και γιατί τελικά κυλάει στις φλέβες μας το αίμα των δοξασμένων προγόνων μας. Σε περίπτωση που όλα αυτά δεν αρκούν, ε, έχουμε την ψυχή μας που είναι τόσο πλούσια σε ανθρωπιά που μπορεί να πείσει τους δύσμοιρους εχθρούς μας, πως εδώ είναι η κόλαση και ο παράδεισος, εδώ και το ταξίδι.

 

*Πολιτικός Επιστήμων