ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΤΑΚΙΩΤΙΚΗΝ ΣΤΗΝ ΤΣΑΚΑΛΩΤΙΚΗΝ!

 

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Α​​​​ν ρίχνατε ένα ζάρι, καλύτερη ελπίδα θα είχατε για να μάθετε αν θα κλείσει η αξιολόγηση». Πού είναι το λάθος; Πουθενά. Δεν είναι σαν εκείνο το «ψευδές ειδήσεις» του κ. Τσίπρα. Απλώς η ως άνω φράση δεν είναι ακριβώς ελληνική. Ανήκει εις την Τσακαλωτικήν διάλεκτο της ελληνικής. Είναι η διάλεκτος που χρησιμοποιεί ο υπουργός Οικονομικών για να συνεννοείται με τον «ελληνικό λαό», τον οποίον εκπροσωπεί.
Ποιο είναι το πρόβλημα, θα μου πείτε. Δεν καταλάβαμε όλοι τι ήθελε να πει; Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήθελε να μας εξηγήσει ότι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να μάθουμε τι θα γίνει με την αξιολόγηση ρίχνοντας τα ζάρια παρά διαβάζοντας όσα γράφουν οι εφημερίδες. Το «καλύτερη ελπίδα» μάλλον είναι μετάφραση Google από το αγγλικό «better hope». Και πώς κάνεις έτσι, θα μου πείτε. Το θέμα είναι να συνεννοούμαστε.

΄Οχι, το θέμα δεν είναι να συνεννοούμαστε μόνον. Διότι μπορούμε να συνεννοηθούμε και με χειρονομίες και με πέντε λέξεις της αγγλικής και με το je t’aime και το κιου της καμήλας και με κραυγές και με μηνύματα καπνού και με σήματα μορς και με κλωτσοπατινάδα. Το θέμα είναι ότι η γλώσσα διαμορφώνει το αίσθημα της κοινότητας, χωρίς το οποίο η κοινωνική συνείδηση μένει ξεκρέμαστη.

Ο κ. Τσακαλώτος ανήκει στην κατηγορία αυτή των πολιτικών που μιλούν τα ελληνικά σαν να υποφέρουν. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, θα μου πείτε. Θυμάμαι στις δεκαετίες ογδόντα και ενενήντα, όταν ένα από τα μεγάλα υποτίθεται ζητήματα ήταν η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Να φύγουν οι γέροντες και να έρθουν οι νέοι. Και έφυγαν οι γέροντες και ήρθαν οι νέοι και η μεγάλη διαφορά που είδαμε ήταν ότι η ρητορεία και η ευγλωττία είχαν αντικατασταθεί από ένα ξύλινο ιδίωμα στην καλύτερη περίπτωση. Τον ξεχάσαμε τώρα πια, όμως ο Γ. Παπανδρέου ήταν απ’ αυτούς που μιλούσαν τα ελληνικά σαν να εκτίουν ποινή. « Η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα γίνει πρώτη στην πληροφορική στην Ευρώπη σχολεία» (sic). Η απορία μου τότε ήταν πώς είναι δυνατόν αυτός ο πορφυρογέννητος ηγέτης να μη φροντίσει να μάθει τη γλώσσα του έθνους το οποίο σκόπευε να κυβερνήσει; Ισως από υπεροψία. Μια παραπλήσια απορία έχω και με τον Τσακαλώτο: αν δεν κάνω λάθος, πριν τον γνωρίσουμε ως υπουργό Οικονομικών ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Σε ποια γλώσσα δίδασκε; Σημειωτέον ότι είμαι φανατικός υποστηρικτής των ξενόγλωσσων μαθημάτων στα πανεπιστήμιά μας. Αρκεί η διδασκαλία να γίνεται σε κάποια γλώσσα και όχι στην υβριδική διάλεκτο που μιλάει ο κάθε καλοθελητής σωτήρας του έθνους.

Σωτήρας του έθνους αισθανόταν και ο Στυλιανός Παττακός. Αυτός μιλούσε την Παττακιωτικήν, την καθαρεύουσα των στρατιωτικών παραγγελμάτων και ημερησίων διαταγών, αυτή που έχει επιζήσει ως απολίθωμα στο «εγέρθητω» της Χρυσής Αυγής. Δεν ήξερε κι άλλη ο ταλαίπωρος. Αυτήν είχε μάθει στα στρατόπεδα όπου είχε περάσει τη ζωή του και νόμιζε ότι, όπως μιλούσε αυτός, έτσι μιλούσαν και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Στην Παττακιωτικήν χρωστούμε τον πόλεμο κατά της καθαρευούσης που κήρυξε η Μεταπολίτευση. Απελευθερωθήκαμε από την τρίτη κλίση, τα απαρέμφατα, ισοπεδώσαμε τις μετοχές, στο τέλος διαγράψαμε τα πνεύματα και την περισπωμένη και προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε τη νέα «δημοτική καθαρεύουσα», νομίζοντας ότι έτσι θα προστατευθούμε από την Παττακιωτικήν. Μόνον που η «δημοτική καθαρεύουσα» δεν είχε το βάθος του ιστορικού πεδίου της σκέτης καθαρευούσης που συνδεόταν με την ελληνική παράδοση τόσων αιώνων. Και η ευφορία μάς εμπόδιζε να δούμε ότι στο τέλος της προοδευτικής μας εκδρομής μάς περιμένει η Τσακαλωτικήν. Το πρόβλημα με τον κ. Τσακαλώτο και τους ομοίους του δεν είναι ο τρόπος που μιλάει. Είναι ότι οι περισσότεροι που τον ακούν δεν θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα με τον τρόπο που μιλάει.

Σύμπτωμα της ασθένειας είναι ότι έχουμε ταυτίσει τη θεραπεία της με μια γραμματοσυντακτική κοκεταρία. Το ζήτημα δεν είναι τα «λάθη» που όλοι κάνουμε και πολλές φορές αποδεικνύονται γόνιμα. Το ζήτημα είναι ότι έχουμε χάσει ως κοινότητα το αίσθημα της γλώσσας μας. Χωρίς αίσθημα η γλώσσα παύει να είναι ναός της κοινωνίας. Γίνεται κατσαβίδι στη συσκευασία του «do it yourself».

Πηγή: kathimerini.gr