Της Ζωής Δικταίου // *
Του Μάρτη θέλω ένα φιλί
Μια καληνύχτα
που ποτέ της, δεν ειπώθηκε
παλιός καημός, αφόρετο μαντήλι στο λαιμό.
Ποιός είναι αυτός,
που απ’ την αγάπη σώθηκε
Φτερό χρυσό, του φεγγαριού σε σκοτεινό γκρεμό.
Πρώτο φιλί,
θαλασσινό σε δύση κοραλλένια
ποιός το κακό λογάριασε και πήρε ανταμοιβή.
Πόσες φορές δακρύσανε
δυο μάτια ζαφειρένια
πάνω στην κόψη της ψυχής με τόση συντριβή.
Να ταξιδεύω
με το νου, στου χάρτη σου το χρώμα
Απ’ τις εικόνες τις παλιές να κλέβω όλο το φως.
Στην ίδια σκέψη
έρχεται η νύχτα μ’ άλλο σώμα
κι από τους όρκους λύνεται ο πόθος ο κρυφός.
Στ’ αστέρια καίνε
τα παλιά, της λήθης τα βελούδα
όπου με πήγε ο καιρός, θηλιά το σ’ αγαπώ
Εδώ γυρίζω στην αρχή,
αλμύρα αιώνια φλούδα,
του Μάρτη θέλω ένα φιλί για να το ξαναπώ.
Τα μυστικά σου
φόρεσες μα πια δεν περιμένει
κρατούν αλήθειες οι πληγές και σύννεφα τα χέρια.
Στον ίσκιο μιας ανάμνησης
πάει η ζωή χαμένη
παράθυρα που κλείσανε νωρίς τα μεσημέρια.
Μια καληνύχτα
που ποτέ της, δεν ειπώθηκε
παλιός καημός, αφόρετο μαντήλι στο λαιμό.
Ποιός είναι αυτός,
που απ’ την αγάπη σώθηκε
Φτερό χρυσό, του φεγγαριού σε σκοτεινό γκρεμό.
Πρώτο φιλί,
θαλασσινό σε δύση κοραλλένια
ποιός το κακό λογάριασε και πήρε ανταμοιβή.
Πόσες φορές δακρύσανε
δυο μάτια ζαφειρένια
πάνω στην κόψη της ψυχής με τόση συντριβή.
Να ταξιδεύω
με το νου, στου χάρτη σου το χρώμα
Απ’ τις εικόνες τις παλιές να κλέβω όλο το φως.
Στην ίδια σκέψη
έρχεται η νύχτα μ’ άλλο σώμα
κι από τους όρκους λύνεται ο πόθος ο κρυφός.
Στ’ αστέρια καίνε
τα παλιά, της λήθης τα βελούδα
όπου με πήγε ο καιρός, θηλιά το σ’ αγαπώ
Εδώ γυρίζω στην αρχή,
αλμύρα αιώνια φλούδα,
του Μάρτη θέλω ένα φιλί για να το ξαναπώ.
Τα μυστικά σου
φόρεσες μα πια δεν περιμένει
κρατούν αλήθειες οι πληγές και σύννεφα τα χέρια.
Στον ίσκιο μιας ανάμνησης
πάει η ζωή χαμένη
παράθυρα που κλείσανε νωρίς τα μεσημέρια.
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 13 Μάρτη 2000
Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω και εργάζομαι στην Κέρκυρα. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Μου αρέσει η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις, δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Η πρώτη κατάθεση γραφής στην παιδική λογοτεχνία με το βιβλίο «Ιστορίες για φεγγάρια». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο», «Μια κούρσα για τη Χαριγένεια» και το βιβλίο «Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα» συλλογή διηγημάτων με αληθινές ιστορίες γυναικών της Ηπείρου γραμμένο στο γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής. Δημοσιευμένα ποιήματα και διηγήματα με το ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου. Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Γιώργη Κοντογιάννη.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.