ΧΡ. ΖΗΚΟΣ: ΙΟΥΛΙΟΣ 1961, «ΚΑΜΠΟΣ ΞΗΡΟΛΟΦΟΥ»!

ΑΠΟ IRAKLIS3

(Αφιε­ρώ­νε­ται στους αγρό­τες του κά­μπου της Πα­ρα­μυ­θιάς, της δε­κα­ε­τί­ας του 60, λίγο πριν αδειά­σει ο τόπος για τη Γερ­μα­νία)

Δε­μά­τια ασή­κω­τα, βαριά

Κι η θη­μω­νιά με­γά­λη

Θ’ αγκο­μα­χη­σει η μη­χα­νή

Το γέν­νη­μα να βγά­λει

Σαν αρ­χι­νά­ει το Μπε­λα­ρούς

Και στρέ­φει τα λου­ριά της

Σά­μπως κρο­τά­λια να βα­ρούν

Μέσα στα έγκα­τα της

Κα­θά­ρια η βρώμη μας, βαριά

Του μό­χθου, του κα­μά­του

Πέ­φτει, γιο­μί­ζει τα σακιά

Τ’ αλω­νι­στή χαρά του.

Μα ο παπ­πούς είναι σκυ­θρω­πός

Κι η βάβω λυ­πη­μέ­νη

Βρώμη όση κι αν κά­να­με

Για μας σπυρί δε μένει.

Και να κοντά στο σού­ρου­πο

Το φορ­τη­γό ζυ­γώ­νει

Μας παίρ­νει όλον τον καρπό

Μας άδεια­σε τ’ αλώνι.

Πιο πέρα, μόνο κεί­τε­ται

Μισό σακί λα­θή­ρι

Και το βουνό με τ’ άχυρο

Τ’ ανέ­μου πα­νη­γύ­ρι.

Τώρα στ’ αχυ­ρο­πλί­χου­ρο

Στην άδεια θη­μω­νιά του

Γλώσ­σες προ­βά­των ρί­χνο­νται

Γυ­ρεύ­ο­ντας σπυ­ριά του.

___________

Μετά από ένα μήνα

………………………………………………………

Το Μπε­λα­ρούς αρ­ρώ­στη­σε

Αρ­ρώ­στη­σε βαριά

Λου­ριά δε στρέ­φει πλέον

Δεν παίρ­νει για­τρειά

Οι Γα­λα­ναί­οι το στή­σα­νε

Με ανοι­χτή κοι­λιά

Σε ντά­κους τέσ­σε­ρις χο­ντρούς

Κοντά στη συ­κα­μιά.

______________

Μετά από οχτώ μήνες

……………………………………………………………..

Η φο­ρά­δα του κλα­δεύ­ει τα χορ­τά­ρια τα ψηλά, που έχουν βγει απ’ τη σχάρα.

Τα κριά­ρια ξύ­νο­νται στις κόχες του,

μην τους σπά­σουν τα τσι­μπού­ρια.

Τα πρό­βα­τα περ­νά­νε από μπρο­στά του,

με κρε­μα­σμέ­νο το κε­φά­λι.

Η Ίρμα πήγε και του γέν­νη­σε, κάτου

από την κοι­λιά του.

Ο Λιού­πης ο μαύ­ρος, σκού­ζει σαν κλα­ρί­νο.

Μα τα κο­κό­ρια της βάβως, τα κόκ­κι­να,

Α!!! τα καη­μέ­να,

Το κα­λη­με­ρί­ζουν απ’ τα χα­ρά­μα­τα

Ψηλά στο κα­πά­κι.

Πηγή: https://atexnos.gr/