Γιάννης Α. Μυλόπουλος
Από νωρίς έγινε αντιληπτό ότι η Οικονομία δεν είναι το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αφού από το δεύτερο κιόλας τρίμηνο της κυβερνητικής της θητείας, που συνέπεσε με το τελευταίο τρίμηνο του 2019, πολύ πριν δηλαδή τον Μάρτιο του 2020 όταν εκδηλώθηκε η πανδημία, είχαν καταφέρει να αντιστρέψουν τη θετική πορεία της οικονομίας που κληρονόμησαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία από τότε μέχρι σήμερα καταγράφει συνεχώς ρυθμούς ύφεσης.
Το lock down εξ αιτίας του κορωνοϊού βρήκε τη χώρα ήδη σε 6μηνη πορεία ύφεσης, οπότε δεν άφησε τίποτε όρθιο, μια και δεν υπήρχαν πια ούτε μεγάλα αποθέματα, ούτε και αντιστάσεις. Γι’ αυτό και η ύφεση της ελληνικής οικονομίας προβλέπεται να είναι πολύ μεγαλύτερη από τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο και γι’ αυτό και αναμένεται να επαναληφθεί η ίδια κατάρρευση των οικονομικών μεγεθών που είχε συμβεί πριν το 2015, επί σκληρής εποχής μνημονίων.
Οι αιτίες για την πτωτική πορεία της οικονομίας επί κυβέρνησης της Δεξιάς είναι κατά βάση δύο.
Η πρώτη είναι ότι το νεοφιλελεύθερο αναπτυξιακό σχέδιο δεν στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάκαμψη των παραγωγικών δραστηριοτήτων, όπως θα συνέβαινε εάν δίνονταν έμφαση στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της παραγωγικής οικονομίας, που βρίσκονται σε λήθαργο μετά τα καταστροφικά μνημόνια.
Αντίθετα, σύμφωνα με το αναπτυξιακό σχέδιο της Δεξιάς, όλες οι πηγές της παραγωγικής οικονομίας, η ελληνική γη, τα σπάνια οικοσυστήματα, οι πρώτες ύλες, τα φυσικά και τα ενεργειακά αποθέματα, εκχωρούνται αντί πινακίου φακής σε ιδιώτες, οι οποίοι δήθεν θα έφερναν στην Ελλάδα μεγάλες επενδύσεις.
Πέραν του αντιπαραγωγικού προσανατολισμού που έχει έτσι κι αλλιώς η εκποίηση των ασημικών της χώρας και πέραν των σοβαρών μειονεκτημάτων που έχει ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θέλει μια χώρα παραγωγική, με περιζήτητα αγροτικά προϊόντα, με σπάνια ομορφιά και περιζήτητο κλίμα, πλούσιο πολιτισμό και ιστορία, να εξελίσσεται σε Ντουμπάι με ουρανοξύστες και καζίνο, το επενδυτικό σχέδιο αυτό καθεαυτό, εδώ και ένα χρόνο, δεν φαίνεται να περπατάει.
Η τραγωδία της «επένδυσης» του Ελληνικού, που από την πρώτη βδομάδα μετά τις εκλογές υπόσχονταν ότι θα έμπαιναν μπουλντόζες, ενώ ένα χρόνο μετά η εταιρεία που ανέλαβε να υλοποιήσει τη μεγάλη «επένδυση» δεν έχει βάλει ακόμη το χέρι στην τσέπη ούτε για να κατεδαφίσει τα παλιά κτίρια, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτυχίας του επενδυτικού σχεδίου του Μητσοτάκη.
Η δεύτερη αιτία της πτωτικής πορείας της ελληνικής οικονομίας πριν ακόμη από την πανδημία, είναι το πάρτι σπατάλης και διανομής χρήματος που συγκεντρώθηκε από τον ιδρώτα και το αίμα των Ελλήνων τα χρόνια της κρίσης, σε κομματικούς φίλους, σε εξαγορά δημοσιογράφων και ΜΜΕ, σε επιχειρηματίες της ιδιωτικής υγείας, σε εργολάβους για αποζημιώσεις έργων που η ίδια η κυβέρνηση καθυστέρησε ή σταμάτησε, καθώς και σε επιλεγμένα στελέχη της εγχώριας πλουτοκρατίας, που ευνοούνται από την αδιαφανή πολιτική αναθέσεων και χορηγιών που υλοποιεί από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση της Δεξιάς.
Τούτων δοθέντων, οι συνέπειες του lock down θα είναι πολύ σοβαρότερες στην Ελλάδα από ό,τι θα συμβεί στις πιο ισχυρές και πιο υγιείς οικονομίες της Ευρώπης. Κι αυτό γιατί αν σε μια ασθενή οικονομία σε πορεία ύφεσης, όπως ήταν η ελληνική πριν ακόμη την πανδημία, δεν υπάρξουν ισχυρές οικονομικές ενισχύσεις, ίσες τουλάχιστον με το ύψος της αναμενόμενης συρρίκνωσης της οικονομίας, η καθοδική πορεία δεν αντιστρέφεται.
Η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να ενισχύσει εργαζόμενους και μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ήταν η χαριστική βολή για την ελληνική οικονομία.
Αυτή την τραγική πραγματικότητα βιώνουν σήμερα οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που βλέπουν την κυβέρνηση να στέκεται οικονομικά δίπλα σε κομματικούς της φίλους και να στηρίζει μεγάλες εταιρείες, που στο κάτω κάτω έχουν και τη μικρότερη ανάγκη, αφήνοντας τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο έλεος της οικονομικής κρίσης.
Η κυνική παραδοχή του αρμόδιου υπουργού Οικονομικών και υπεύθυνου για την ενίσχυση όσων καταστρέφονται, ο οποίος δήλωσε με χαρακτηριστική απάθεια ότι ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αναμένεται να φτωχοποιηθεί, είναι ενδεικτική του ακραία αδιάφορου τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις οι δεξιοί νεοφιλελεύθεροι.
Κι αυτά λες και δεν υπήρχε τρόπος να αναστραφεί η αναμενόμενη ύφεση και η έκρηξη της ανεργίας. Όταν οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στήριξαν την οικονομία και τους εργαζόμενούς τους με σημαντικό τμήμα του ΑΕΠ τους, που έφτασε στην περίπτωση της Γερμανίας άνω του 50%. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη διέθεσε σε δόσεις μονοψήφιο ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας και πάντως πολύ μικρότερο της αναμενόμενης ύφεσης.
Η οικονομία, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης της Δεξιάς. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τις δημοσκοπήσεις, όπου οι ερωτώμενοι αφού υπερψηφίσουν και με τα δυο τους χέρια την κυβέρνηση και αφού δηλώσουν πόσο την υποστηρίζουν και πόσο την αγαπούν, απαντούν στη συνέχεια σε ποσοστό μεγαλύτερο του 65% ότι φοβούνται αυτά που έρχονται στη δουλειά τους, στις απολαβές και στην εν γένει οικονομική τους κατάσταση.
Εκείνο που λόγω καταχρηστικής προπαγανδιστικής πολιτικής φαίνεται να ήταν πάντως μέχρι σήμερα το δυνατό σημείο της κυβέρνησης, αφορά την εξέλιξη της πανδημίας και τα μέτρα προστασίας που ελήφθησαν. Λίγο ο θαυματουργός Μωυσής που πουλήθηκε ακριβά στην ελληνική τηλεόραση, ενώ ο κόσμος ήταν παγιδευμένος στα σπίτια του και τρομοκρατημένος για την υγεία και τη ζωή του, ψάχνοντας απεγνωσμένα από κάπου να πιαστεί, λίγο το μοντέλο του ηγέτη που κατασκεύασαν και ακριβοπλήρωσαν με δημόσιο χρήμα για να διαφημιστεί κατά κόρον, λίγο η πράγματι καλή πορεία της πρώτης φάσης της πανδημίας για τη χώρα μας, έκαναν τη διαχείριση της πανδημίας να γίνει το δυνατό χαρτί του Μητσοτάκη. Εξ ου και τα καθημερινά σχεδόν διαγγέλματα, με τα πολλά εγώ και τον ακραίο κομπασμό που ενόχλησαν μέχρι και τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Τώρα όμως που, με ευθύνη της κυβέρνησης, η πορεία της πανδημίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα κάθε ημέρα και το δεύτερο κύμα να έρχεται απειλητικό νωρίτερα από ό,τι αναμένονταν, το κεφάλαιο του Μωυσή φαίνεται να εξαντλείται.
Το φθινόπωρο που έρχεται θα είναι σκέτος εφιάλτης. Από τη μια μας περιμένει ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας, βαθιά ύφεση, λουκέτα σε χιλιάδες επιχειρήσεις, φτώχεια σε εκτεταμένα τμήματα της κοινωνίας και εκτόξευση της ανεργίας.
Κι από την άλλη η απειλή της πανδημίας θα είναι εγκατεστημένη για τα καλά στην Ελλάδα, με το επιτελικό κράτος της κυβέρνησης να αλλάζει κάθε βδομάδα τακτική για τον έλεγχο των εισαγόμενων τουριστών και να μην μπορεί να αποφασίσει για το εάν η χρήση της μάσκας θα είναι ή όχι υποχρεωτική.
Ίσως αυτή την εικόνα γενικής κατάρρευσης που μέσα σε ένα χρόνο έφερε η κυβέρνηση της Δεξιάς σε μια χώρα που βρίσκονταν σε ανοδική πορεία, να φοβούνται στο Μαξίμου και να εγκαταλείπουν σχεδιασμούς για εκλογές…
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη ζούσε τον… χρόνο του μέλιτος.
Τώρα που τα θαύματα του Μωυσή τελειώνουν, η χώρα θα βρεθεί απέναντι στις πληγές του Φαραώ που προκάλεσε η ολέθρια πολιτική της Δεξιάς…
Πηγή: https://m.tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.