Πρόσφατα ήρθε και με βρήκε ένας κύριος, κρατώντας ένα μάτσο σφραγισμένα χαρτιά, αιτήσεις, χάρτες, έγγραφα με αριθμούς πρωτοκόλλου και άλλα αποδεικτικά της δραστηριότητας του στοιχεία. Μου εξήγησε ότι εκπροσωπεί μια μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρεία (την έψαξα και κατάλαβα ότι είναι από τις πιο σοβαρές) που προσπαθεί να κάνει μια επένδυση σε ΑΠΕ, αλλά τρώει πόρτα. Ούτε «ναι» του λένε, ούτε «όχι», τον έχουν στο περίμενε εδώ και έναν χρόνο.
Για να είμαι ειλικρινής, εγώ αυτά τα αποφεύγω. Δεν θέλω να με περάσει κανείς για dealer εταιρειών (είτε ξένων είτε ελληνικών), εγώ έχω μάθει να βγάζω το ψωμάκι μου από τη δημοσιογραφία. Αφήστε που είμαι πολύ θεωρητικός τύπος και ό,τι έχει να κάνει με τεχνικούς όρους, μηχανολογίες, μεγαγιγαβατόρες, χωρητικότητες καλωδίων και δικτύων ή όλα συναφή, αδυνατώ να τα κατανοήσω. Πόσο μάλλον να τα μεταφέρω και να τα εκπροσωπήσω πειστικά.
Από την άλλη, όταν ακούω για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, καταλαβαίνω ότι πρόκειται για κάτι αυταπόδεικτα καλό. Τα ίδια συναισθήματα μου προκαλεί και η λέξη «επένδυση». Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω τους τεχνικούς όρους, στο μυαλό μου «επένδυση» σημαίνει δημιουργία πλούτου που διαχέεται, προστιθέμενη αξία, θέσεις εργασίας που δημιουργούνται, φόροι που πάνε στο κράτος και εισφορές που πάνε στα Ταμεία. Όλοι τις επενδύσεις κυνηγούν, αυτές είναι η λύση για τα βασικότερα από τα προβλήματα μας.
Όταν λοιπόν κάποιος με ρωτά «τι να κάνω με την επένδυση μου που κολλάει», του δίνω το τηλέφωνο του υπουργού και εξαφανίζομαι. Κι αυτό δεν είναι εντελώς σωστό, κανονικά όλα θα ‘πρεπε να γίνονται μέσω της υπηρεσίας, αλλά - τέλος πάντων - ας πούμε ότι προσπαθώ να του κόψω δρόμο προς την ολοκλήρωση του στόχου του. Κάθε διευκόλυνση που θα φτιάξει θέσεις εργασίας και θα αναζωογονήσει μια περιοχή είναι καλό πράγμα, αυτό σκέφτομαι.
Το ίδιο λοιπόν πήγα να κάνω και σ’ αυτόν τον ευγενικό κύριο. Πριν μου απλώσει όλα τα χαρτιά του στο τραπέζι, τον ρώτησα τίνος υπουργού αρμοδιότητα είναι η επένδυση αυτή. Μόλις μου λέει το όνομα, ανοίγω την ατζέντα μου να του δώσω το κινητό του υπουργού. Και τι μου απαντάει νομίζετε; «Με τον υπουργό μιλάω, το ξέρει το θέμα και το στηρίζει.» Τον κοίταξα κατάπληκτος, ενώ εκείνος συνέχισε χαμογελώντας πικρά. «Άσε τον υπουργό, στον τάδε υπάλληλο έχεις τη δυνατότητα να παρέμβεις; Αυτός μας έχει στο "περίμενε" δεκατρείς μήνες και δεν μας λέει ούτε "ναι" ούτε "όχι". Ο υπουργός είναι με το μέρος μας.»
«Και γιατί δεν παρεμβαίνει ο υπουργός στον υπάλληλο του για να επιταχύνει τον φάκελο;» ξαναρώτησα εμβρόντητος. «Α, δεν μπορεί» μου είπε εκείνος, σαν να μου έλεγε το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. «Εδώ στην Ελλάδα, δεν κάνει κουμάντο ο στρατηγός αλλά ο λοχίας. Δεν το ξέρετε αυτό κι είστε και δημοσιογράφος;» Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα γιατί δεν ήμουν ποτέ καλός μεσολαβητής. Η ατζέντα μου είναι γεμάτη τηλέφωνα στρατηγών, στους λοχίες έχω μηδέν καταχωρήσεις.
Πηγή: https://www.liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.