ΠΟΙΗΣΗ: "ΠΡΟΣΔΟΚΩ"!

Της Ελένης Βασιλείου-Αστερόσκονη //

Καθώς ο κόσμος γίνεται πολύ πιο σκοτεινός,

έχουμε μια ελπίδα που είναι πιο φωτεινή- ω Φως

Εσύ!

Και καθώς αυτός ο κόσμος βυθίζεται ακόμα πιο χαμηλά,

η ελπίδα μας, είναι ακόμα υψηλότερη. Μας Σκεπάζει από ψηλά.

Πολλοί άνθρωποι που ζουν σήμερα

προσβλέπουν σε ένα παγκόσμιο σώμα

για την ελπίδα που φέρνει,

και υπάρχει ένας πιο σκοτεινός αρχαίος κόσμος της εξαπάτησης

που περιμένει για να ψαλιδίσει τα φτερά.

Έρχεται με ένα σχέδιο για ειρήνη ενώ υπόσχεται πολλά

μέσω της ψευδής παραπλανητικής

ειρήνης

θα καταστρέψει πολλά όντα.

Έτσι, καθώς οι μέρες γίνονται πιο σκοτεινές,

πρέπει πράγματι να λάμψουμε το φως μας

γιατί, την ίδια μέρα, που θα αρπαχτούμε,

θα γίνει η πιο σκοτεινή νύχτα

αναπόφευκτη.

Το απαραίτητο φως για αυτό το σκοτάδι είναι το φως Εκείνου.

Είναι η μόνη ελπίδα για ολόκληρο τον κόσμο καθώς περιστρέφεται προς το τέλος

πάντα Επιστρέφει σε μία Νέα Αρχή

Αφού ο Χριστός έφυγε από τη γη,

έστειλε το Πνεύμα με δύναμη για δύναμη

Γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι μέσα μας που μας βοηθά να στείλουμε το Φως Του.

Διότι ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα της δύναμής Του,

Ό φόβος του θανάτου ως αίτιο της πίστης, για τους άλλους που τρέμουν και υπακούν-

όχι για εμάς

ο θάνατος είναι το πέρασμα

Πώς παρεδόθημεν τη φθορά, και συνεζεύχθημεν τω θανάτω;

Μας Ενθαρρύνει στο σκοτάδι αυτής της ώρας

σε όλη τη διάρκεια των πιο σκοτεινών δοκιμασιών

ύψωσε με χαρά το μήνυμα το φωτεινό

το βλέμμα σου στον Ουρανό

Ίσως έτσι,

καθώς η μέρα έχει σχεδόν τελειώσει,

μπορούμε να πούμε τη νύχτα.

Καληνύχτα….

Πηγή: https://www.fractalart.gr