ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ!

Λευτέρης Κουσούλης

Κουραστική επανάληψη, θα μπορούσε κάποιος να πει, πέρα από το υπόβαθρο που πάνω του μένει και αντέχει απαράλλακτος ένας τρόπος του καθημερινού βίου στη σύγχρονη Ελλάδα

Ιούνιος σήμερα. Ηρθε και αυτό το καλοκαίρι. Ετοιμάζεται ο Ιούλιος. Θα ωριμάσει σύντομα και ο Αύγουστος. Στον Νότο ο ερχομός του καλοκαιριού ήταν πάντα γιορτή. Είναι γιορτή. Η θάλασσα ησύχαζε και ο Λακωνικός έπαιρνε όψεις μιας ποικιλίας θαυμαστής. Σαν ανθολογία καλοκαιρινής ποίησης όλα, από τη Μάνη ως τα Κύθηρα, σε αρμονία φύσης και ανθρώπων.

Ηδη τα παραθαλάσσια πρώιμα περιβόλια πρασίνιζαν τις άγριες ακτές. Στις επιμελημένες με τέχνη και κόπο στενές πεζούλες, που μια πέτρινη μάντρα τις χώριζε από το κύμα, θα αφθονούσαν σε λίγο οι καρποί. Στον άνυδρο τόπο, το πότισμα πρώτα. Με το πολύτιμο νερό να βγαίνει από τα μαγγανοπήγαδα αργά και την προσοχή διπλή, μη σπάσει το αυλάκι και το νερό χαθεί. Και όλους, μεγάλους και μικρούς, να στέκονται στο ηλιοβασίλεμα μεταξύ γης και θάλασσας, σε εκείνες τις οριακές γραμμές ξηράς, που για χρόνια και χρόνια ήταν οι σταθεροί τόποι της καλοκαιρινής κατάληξης.

Τα παιδιά με αγωνία περίμεναν το τέλος των μαθημάτων και τις θερινές διακοπές. Γεμάτα θάλασσα τα παράθυρα των σπιτιών, τη ματιά τους απορροφημένη καθημερινά από τον ορίζοντα που έπαιρνε τα πλοία, μετρούσαν τις μέρες και τις ώρες για παιχνίδια και βουτιές. Κολύμπι ως τα βαθιά, ως το Γλαρονήσι και πέρα. Μάταιες οι οδηγίες των μεγάλων από τις ακτές, που θύμιζαν κινδύνους και απειλές. Οι παιδικές παρέες που μεγάλωσαν στο κύμα, οπλίστηκαν με την εμπειρία των θαλασσινού κινδύνου και έμαθαν τι σημαίνει σύνεση και προσοχή.

Στο σεμνό λιμάνι πύκνωναν οι βάρκες και τα καΐκια, που περίμεναν αυτές τις πρώτες μέρες του Ιουνίου να πέσουν στο νερό, μεταμορφώνοντας τον χώρο σε κατοικία των ψαράδων με τις γνωστές ιστορίες τους, από Ιούνιο σε Ιούνιο, να συναρπάζουν τους πρώτους περίεργους επισκέπτες του απόμερου τόπου. Περιβόλια, παιδιά να τρέχουν στην αμμουδιά, πολύχρωμα φρεσκοβαμμένα πλεούμενα στο λιμάνι, μια «γλώσσα εικόνων», που υποδέχεται εορταστικά τον Ιούνιο, σε εκείνη την αυθόρμητη αόρατη τελετή έναρξης του καλοκαιριού.

Το καλοκαίρι, το ίδιο ή η φαντασία του, όχι μόνο στον Νότο, αλλά παντού όπου υπάρχει ζωντανή η προσδοκία του, σπάζει την ενότητα του χρόνου και οι άνθρωποι μοιάζει να ζητούν όλες οι εποχές να ήταν καλοκαίρι. Να ξεκινούσε το έτος με τον Ιούνιο και να στεκόταν στον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Θα έσπαζε έτσι και η ενότητα του πολιτικού χρόνου. Ο Ιούνιος ανοίγει την πόρτα της φυγής. Μακριά από την επαναλαμβανόμενη μηχανικά καθημερινότητα, σχέδιο ταξιδιού, έξω από την πόλη, κοντά στη φύση και σε θαλασσινές ακτές.

Μεγάλες οι εντάσεις των ημερών και υψηλοί οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης. Τα Τέμπη πάντα στο επίκεντρο, προανακριτική, η υπόθεση του Κώστα Αχ. Καραμανλή, κάθε τι που ανακινεί παραστάσεις εξουσίας και εμπειρίες παραδοσιακής επιρροής. Κουραστική επανάληψη, θα μπορούσε κάποιος να πει, πέρα από το υπόβαθρο που πάνω του μένει και αντέχει απαράλλακτος ένας τρόπος του καθημερινού βίου στη σύγχρονη Ελλάδα. Σε λίγο το καλοκαίρι, που ξεκινάει σήμερα, από προσδοκία θα γίνει σχέδιο ταξιδιού και απόδρασης, σχεδόν σαν άσκηση του νου να βρεθούμε αλλού και να ζήσουμε αλλιώς. Ισως και στον Νότο.

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας

Πηγή: https://www.tovima.gr