Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ!

Άρθρο του Γιάννη Β. Καραπανάγου

Η αυθεντία της αυθαιρεσίας συνεχίζεται...στο έργο που, σύμφωνα με την υπάρχουσα ενημερωτική πινακίδα, αποσκοπεί στην προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Ηραίου.
Η διπλή οριζόντια τσιμεντοποίηση της διαδρομής πρόσβασης στον αρχαιολογικό χώρο προσλαμβάνει πλέον και κάθετη μορφή. Εκεί που, κατά το μύθο, έθαψε η Μήδεια τα δολοφονημένα παιδιά της φεύγοντας από την Κόρινθο, σήμερα σκεπάζεται κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, τον 1ο αιώνα μ.Χ. υπήρχε μάντης στο ιερό της Ήρας εδώ. Ο μάντης αυτός, είχε, άραγε, προβλέψει πως ο χώρος θα δεχόταν αυτή τη βάρβαρη επιδρομή του τσιμέντου είκοσι αιώνες αργότερα;

Στο χώρο που βρίσκεται η “ΔΙΟΡΟΦΗ ΣΤΟΑ”, ένα κτίσμα του τέλους του 4ου αι. π.Χ., που αποτελεί το πρώτο δείγμα συνδυασμού του Δωρικού και του Ιωνικού ρυθμού, έχουν προστεθεί, σε δύο πλευρές της, συμπαγείς όγκοι τσιμέντου, διακοσμώντας την ακαλαίσθητα και αταίριαστα. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό! Πάνω στα πέτρινα τοιχώματα της μιας πλευράς της έχουν προστεθεί, σε ύψος, όγκοι τσιμέντου, πάχους 15 εκατοστών. 

Πώς είναι δυνατόν πάνω στις γηραιές πέτρες, που πάλεψαν με το χρόνο και τις δυνάμεις της φύσης, για να μεταφέρουν, στο σήμερα, εικόνες από τη ζωή και την τεχνολογία των αρχαίων προγόνων μας, να στηρίζονται όγκοι τσιμέντου;

Η αυθεντία, βέβαια, της αυθαιρεσίας δεν σταματά εδώ. Τσιμεντένιο χαντάκι κατασκευάστηκε, ως συνέχεια του πέτρινου, το οποίο πέτρινο μετράει αιώνες ζωής και είναι μέρος ενός πολύ εντυπωσιακού υδροσυλλεκτικού έργου του 4ου αιώνα π.Χ. που έχει προκαλέσει μεγάλο ερευνητικό και επιστημονικό ενδιαφέρον για την αρτιότητά του, Άραγε, το τσιμεντένιο χαντάκι, πώς συνάδει με την όλη εικόνα του χώρου; Ίσως να πρόκειται για πιστό αντίγραφο ενός από τα αμέτρητα τσιμεντένια χαντάκια της περιοχής της Βόχας που χρησιμοποιούνται για το πότισμα των αγροκτημάτων της περιοχής!

Παράλειψη θα ήταν να μην εστιάσουμε την προσοχή μας και στο ρολό του σιδερένιου πλέγματος που πρόκειται να τοποθετηθεί σε κομμάτι της διαδρομής πρόσβασης στον αρχαιολογικό χώρο για να προστατεύεται από τις κατολισθήσεις! Εικόνα που θα παραπέμπει στα σιδερένια πλέγματα του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τριπόλεως!

Επιπλέον, έντονο προβληματισμό προκαλεί το ξύλινο στέγαστρο του πρώτου κατά σειρά χώρου θέασης, πλησίον του χώρου στάθμευσης, με τις ξύλινες κολόνες στήριξης και τα ξύλινα προστατευτικά του κιγκλιδώματα, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση ξύλινων προστατευτικών κιγκλιδωμάτων, που έχει ήδη αρχίσει, στο αριστερό μέρος της διαδρομής προς το Ναό της Ήρας και το ξύλινο μέρος του πατώματος του δευτέρου κατά σειρά χώρου θέασης! Όλα ξύλινα! Και προς το παρόν, με την πρώτη καλοπροαίρετη ματιά, αυτά προσφέρουν μια νότα προσαρμογής των εργασιών στο γενικότερο φυσικό περιβάλλον.

Όμως, ο προβληματισμός έγκειται στο ότι, μετά από εύλογο χρονικό διάστημα, που οι ανίκητες δυνάμεις της φύσης θα έχουν φέρει στην επιφάνεια τα τραγικά αποτελέσματα από τη φθορά του χρόνου, ποιος θα ενδιαφερθεί πραγματικά και ποιος θα χρηματοδοτήσει τη συντήρηση όλης αυτής της ξύλινης επένδυσης; Σημειωτέον ότι τα λοιπά αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής του Ηραίου έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους.

Θα ήταν αμέλεια να μην αναφερθούμε και στο κτίριο του χώρου στάθμευσης, που αποπερατώνεται. Γιατί; Γιατί τοποθετήθηκαν αλουμινένια παράθυρα και αλουμινένιες πόρτες!

Φυσικά η αδιαφορία και η σιωπή εξακολουθούν ν’ αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τοπικής κοινωνίας. Η παρούσα εφημερίδα έγραψε, για το συγκεκριμένο θέμα, στο προηγούμενο φύλλο της: ‘‘ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΤΟ ΗΡΑΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ’’. Μήπως θεωρείται κι αυτό αποτέλεσμα των συνεπειών του ‘‘αεροψεκασμού’’;

Mέχρι τώρα, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, φωτεινή εξαίρεση αποτελεί ο κ. Γιάννης Μαυροειδής, μαθηματικός, ο οποίος με καθαρό, συνοπτικό και ουσιαστικό γραπτό λόγο ανέδειξε το πρόβλημα, με επιστολές του, προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, λαμβάνοντας μάλιστα και σχετικές απαντήσεις. Απαντήσεις, οι οποίες δεν θεωρούνται και δέουσες εξηγήσεις για τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει και δεν προβλέπονται από την αρχική απόφαση εκτέλεσης του έργου.

Μήπως, τελικά, η προστασία και η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου του Ηραίου μετατρέπεται, με την ανοχή μας, σε αλλοίωση της ταυτότητάς του;