Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής //
Διότι τα παλιά τα χρόνια, εκείνα με τις αυλές, τα κεραμίδα, τους χωμάτινους δρόμους, τις στάμνες στα βρυσάκια, τις καλημέρες τις ελεύθερες, τα κλειδιά στην εξώπορτα, τα φρέσκα αυγά στα κοτέτσια των χαμοσπιτιών, το σκυλί που δε δάγκωνε ούτε αλυχτούσε αναίτια, τον γαλατά με τα γκιούμια, ζωντανό ξυπνητήρι, τον ασβέστη περιμετρικά του πέτρινου αυλότοιχου στην κάθε Πασχαλιά, και με τον κερασμένο καφέ της νοικοκυράς.