Συλλογή συναισθημάτων – της Τσαμπίκας Χατζηνικόλα
Τη νύχτα οι τοίχοι μιλούν
μεταξύ τους
χωρίς να ακούν
χωρίς τέλος
μόνο μιλούν
για όσα έχουνε δει
με πάθος
με πόθο
και τρυφερότητα
για τις γροθιές που έσπασαν από απελπισία
κι ένιωσαν το αίμα τους να τους λερώνει.
Στο πρώτο φως της μέρας οι τοίχοι σιωπούν
και μόνο βλέπουν
συλλέγουν αγγίγματα
βλέμματα
και πάθη
και περιμένουν μέχρι το βράδυ
για να τα ξαναζήσουν από την αρχή.
Τα δέντρα ανοίγουν τα κλαδιά τους το πρωί
παρηγοριά στα σπίτια που όλο το βράδυ
–και κάθε βράδυ–
παραμιλούσαν.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: ©Alexander Κanoldt. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου έκτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
Πηγή: https://frear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.