ΟΙ ΑΤΥΠΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ!

Οι άτυπες προσδοκίες των γιορτών

 Αρθρογράφος: Ελένη Σολταρίδου

Ψυχολόγος

Οι προσδοκίες των γιορτών είναι ένα κεφάλαιο μέσα στον καθένα μας, άλυτο, άτυπο και συχνά ανικανοποίητο ή σε άμεση συσχέτιση με την ψυχική μας κατάσταση, με το άγχος, με τη θλίψη και με τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μας.

Άτυπες προσδοκίες των γιορτών λοιπόν....

Η εικόνα που θέλουμε να έχουν οι άλλοι για εμάς, οι προσδοκίες τους, η πραγματικότητα, οι ανάγκες μας, οι επιθυμίες μας, τα τραύματά μας, αυτά που κουβαλάμε για χρόνια.

Τι προσδοκάς από τις γιορτές άραγε και τι προσδοκάνε οι άλλοι από εσένα;

Μία εικόνα ή ουσιαστικές ανάγκες που τολμάμε να τις βάλουμε μπροστά και να τις πραγματοποιήσουμε ;

«Πρέπει να δείξω ότι περνάω καλά» , μου είπε ένας θεραπευόμενός μου και τον κοίταξα για να δω πόσο βασανιστικό μπορεί να είναι να εγκλωβίζεσαι μέσα στα θέλω των άλλων, στις προσδοκίες τους και στις ψεύτικες εικόνες.

Και εκείνος εγκλωβισμένος σε ένα πρέπει , προσπαθούσε να εστιάσει στο τι θα δούνε οι άλλοι και πως θα προβάλλει αυτά που θα κάνει για να τους πείσει ότι περνάει καλά.

Και εγώ σκέφτομαι.... γιατί να προσπαθήσεις να δείξεις ότι περνάς καλά, όταν μπορείς να περάσεις όντως καλά , απλά με έναν διαφορετικό τρόπο;

Πώς περνάς εσύ καλά άραγε;

Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι αυτό που ικανοποιεί εσένα δεν είναι απαραίτητο να ικανοποιήσει τους άλλους. . . αυτό όμως που είναι σημαντικό είναι να έχεις το θάρρος να τολμήσεις να διεκδικήσεις το θέλω σου και να ικανοποιήσεις τις δικές σου βαθύτερες ανάγκες.

Πόσες φορές τόλμησες να πεις όχι, πόσες φορές τόλμησες να βάλεις όρια και να πεις τι πραγματικά θέλεις;

Ο κύκλος των 6 συναντήσεων αποτελεί ένα βιωματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που βοηθά τους συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν, να κατανοήσουν και να διαχειριστούν το κοινωνικό άγχος στην πράξη.

Και αν δεν το έχεις κάνει, έχεις σκεφτεί ότι η απουσία των ορίων και της διεκδίκησης των πραγμάτων που εσύ θέλεις, σχετίζεται με καταπιεσμένες επιθυμίες, με άγχος που υποβόσκει , με λανθάνουσα θλίψη, με χαμηλή αυτοεικόνα, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, με σκέψεις ματαίωσης του εαυτού μας;

Οι γιορτές δεν είναι μόνο δυνατή μουσική, δεν είναι κόσμος, δεν είναι πάντα φασαρία ή θόρυβος... Δεν είναι πάντα χρυσόσκονη... μπορεί να είναι απλά άχνη ζάχαρη που υπάρχει πάνω στους κουραμπιέδες... νόστιμη μεν, χωρίς να λάμπει δε....

Μπορεί να είναι παρέα, μπορεί να είναι ένα ουσιαστικό «μαζί» με το σύντροφό μας, μπορεί να είναι ήρεμες στιγμές, χωρίς χρυσόσκονη, αλλά με ενσυναίσθηση, επικοινωνία και μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων . Μπορεί να είναι βιβλία, μπορεί να είναι μία κούπα τσάι, μία κούπα καφές, μπορεί να είναι μία βόλτα στη θάλασσα, μπορεί να είναι ένα επιτραπέζιο, μπορεί να είναι να περιπλανηθείς μέσα στον κόσμο , μπορεί να είναι η γλυκιά απραξία . . που τόσο την έχουμε ανάγκη και που συχνά την φοβόμαστε, γιατί την μπερδεύουμε και την παρερμηνεύουμε με την τεμπελιά, δίνοντας ταμπέλες στον εαυτό μας. .

Οι γιορτές είναι χρόνος με ανθρώπους που επιλέγουμε εμείς να έχουμε στη ζωή μας, είναι χρόνος με τις σκέψεις μας, είναι χρόνος για εμάς, είναι χρόνος που μπορούμε να αφιερώσουμε στην αυτό-φροντίδα μας... στην ουσιαστική όμως αυτό-φροντίδα μας, σε αυτήν που συχνά υποτιμάμε ή θεωρούμε δεδομένη την παρουσία της , αλλά δεν κατανοούμε την αξία της παρά μόνο όταν απουσιάσει.

Συχνά το αίσθημα μετά τις γιορτές είναι ότι φάγαμε πολύ, ήπιαμε πολύ, καταναλώσαμε πολλά γλυκά. . . νιώθουμε το σώμα μας πιο βαρύ, συχνά νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε αποτοξίνωση.Και αν αλλάζαμε φέτος τη διαχείρισή μας ;

Αν εστιάζαμε στις ουσιαστικές μας ανάγκες ;

Αν εστιάζαμε στην αξία των στιγμών ;

Αν εστιάζαμε στις δικές μας προσδοκίες;

Αν εστιάζαμε σε αυτό που εμείς πραγματικά έχουμε ανάγκη ;

Αλήθεια, έχεις σκεφτεί τι προσδοκάς εσύ ουσιαστικά από αυτές τις γιορτές;

Ίσως αν σκεφτόμουν τι θα ήθελα ουσιαστικά, θα ήταν να μην συγκρίνω με τους άλλους, να μην συγκρίνω με αυτά που θα ανεβάσουν οι άλλοι στα social media και να μην σκέφτομαι τι κάνουν οι άλλοι .

Ίσως θα ήταν να δώσω χρόνο σε ανθρώπους που διεκδικούν το χρόνο μου.

Ίσως θα ήταν να βγω μέχρι το πρωί και να ξενυχτάω.

Ίσως θα ήταν να μαγειρέψω για τους φίλους μου σε ένα μεγάλο τραπέζι, που θα μαζευτούμε όλοι μαζί και θα γελάμε.

Ίσως θα ήταν να διαβάσω, τα δύο βιβλία που έχω σε εκκρεμότητα στο γραφείο μου.

Ίσως θα ήταν να δω για δέκατη φορά την αγαπημένη μου Χριστουγεννιάτικη ταινία... but who’s counting ?

Ίσως θα ήταν να κάνω μία ημερήσια εκδρομή...

Ίσως θα ήταν να δοκιμάσω μία διαφορετική συνταγή, μαγειρεύοντας με τα παιδιά μου...

Ίσως θα ήταν να φτιάξω κουραμπιέδες και να πασπαλίσω με άχνη την κουζίνα μου... γιατί τελικά τα όνειρα και τα θέλω είναι δικά μας... και αξίζουμε να τα πραγματοποιήσουμε και να αφεθούμε σε αυτά...

Πηγή: https://www.psychology.gr