Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου, Υπ. Δρα ΕΚΠΑ
Άλλοτε δάκρυα και πόνος για την προτέρα εφάμαρτη ζωή μας, εκείνη που μάς «έπνιξε» και μάς οδήγησε στο Ιερό Εξομολογητήριο, άλλοτε χαρά και αποφασιστικότητα για την αμετάκλητη απόφασή μας να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή, άλλοτε στενοχώρια για την εκκοπή των δεσμών μας με καταστάσεις του παρελθόντος που, κάποτε, συμπορευθήκαμε και φθάσαμε σε αδιέξοδα…!
Μπορεί καθένας να επισυνάπτει ουκ ολίγα συναισθήματα, ψυχικές καταστάσεις που συνέχουν το «είναι» του, που χαρακτηρίζουν πλέον την τωρινή ζωή του, αυτή που, ως μετάνοια εκλαμβάνεται και χαρακτηρίζεται!
Κυρίως, όμως, τα συναισθήματα που συνοδεύουν τον πιστό πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το Εξομολογητήριο, είναι ο καρδιακός πόνος μας όχι για τις προηγούμενες «αστοχίες» μας, αλλά γιατί «λυπήσαμε» τον Χριστό μας και η πηγαία χαρά και ελπίδα σε Αυτόν, ως πραγματικά και αληθινά παιδιά Του.
Πηγή: https://www.dogma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.