Της Ελένης Σοφού
Ας αποχαιρετήσουμε μιαν Άνοιξη θλιμμένη.
Μιαν Άνοιξη που την τραυμάτισε το βόλι ενός αόρατου εχθρού.
Πόλεμος άνισος και σκληρός. Αμείλικτος Ιός.
Η Άνοιξη ήρθε πεντάμορφη και χαρούμενη με ευωδιές και αρώματα και φωτεινά χρώματα λουλουδιών. Και βρέθηκε σ ένα σκηνικό παράλογο. Έρημοι δρόμοι. Σοκάκια σιωπηλά. Ένα γκρίζο τοπίο τρόμου στις ψυχές. Μυρωδιά θανάτου. Ένα εφιαλτικό δίχτυ απέραντο. Χωρίς έλεος. Χωρίς τέλος;