Οταν ημαστε παιδια κατα τον Ιουλιο μηνα που ειχε τελειωσει το θερος, και ειχαν κουβαληθει τα δεμαθια στις θυμωνιες στα γνωστα σημεια, ενα ηταν το ζητουμενο…. Ποτε θα περασει η αλωνιστικη μηχανη!
Περιμεναν οι μεγαλοι να αλεσουν τον καρπο για να χουν το αλευρι τους για ψωμι, αλλα και τροφη κριθαρι και ταγη (βρωμη) για τα ζωντανα τους για ενισχημενη τροφη, και το αχυρο για απλη τροφη
Οταν επι τελους το τεραστιο SAME Ιταλικης προελευσης τραβαγε την αλωνιστικη μηχανη για να ερθει στο χωριο, επεφτε συρμα και απο γειτονια σε γειτονια φωναζαν τα παιδια δυνατα, ”ερχεται η αλωνιστικη μηχανη” !
Απο κει και περα ηταν απολυτα απολαυστικο το ολο θεαμα για μικρους και μεγαλους!
Η σκονη, το βουητο των ιμαντων, οι φωνες των εργατων, ηταν ενα συνολο πολλων και ποικηλων θεαματων που ξετρελαινε μικρους και μεγαλους!
Τι να πρωτοχαζεψεις? Τακοσκινα που ξεχωριζαν τον καρπο απο τα σκυβαλα και τις ιρες? Το ανεβατοριο που ανεβαιναν ενα ενα τα δεματια? τον αχεροδιωχτη? που ξεκιναγε μικρο μικρο σωρο για να γινει μετα τεραστιος?
Η τα τεσερα σακια πισω που ηταν δεμενα σε αντιστοιχες εξοδους του καρπου και γεμιζαν λιγο λιγο?
Με μεγαλα γραμματα διαβαζαμε τη λεξη ΤΙΤΑΝ στο μπροστινο μερος, η ΛΥΜΠΕΡ οπως εγραφε αλλη μηχανη.
Δεν γνωριζαμε οτι ο Λυμπεροπουλος και ο Παντελεμηδης, πηραν ενα γερμανικο μοντελο και το τελειοποιησαν.
Προσθεσαν αχεροδιωχτη, συστηματα μεταδωσης κινησης με πολλα λουρια, προσθεσαν κοσκινα πισω, προσθεσαν ανεβατοριο που αυτα δεν υπηρχαν στα Γερμανικα προτυπα, και τις εφεραν στη μορφη που ξερουμε.
Η διαδικασια μετα την επεμβαση τους, εγινε πιο ευκολη και πιο λειτουργικη.
Ετσι ο μεν Λυμπεροπουλος εφτιαξε την ΛΥΜΠΕΡ, και ο Παντελεμιδης την ΤΙΤΑΝ. Τροφοδοτησαν ολη την Ελλαδα με τα νησια και η Τουρκια αγοραζε μηχανες απο αυτους.
Αργοτερα δε οταν πια αποσυρθηκαν τα παλια μοντελα η Τουρκιατα αγορασε ολα..
Η αλωνιστικη μηχανη εντυπωσιαζε σε καθε της κινηση, και οταν διερχοταν συρομενη απο το μεγαλο τραχτερ απο δυσκολα σημεια, οταν χρεζοταν αλφαδιασμα να ειναι σε ευθεια με το τραχτερ, οταν ο αχεροδιωχτης εφιαχνε χρυσοκιτρινους κωνικους σωρους τραβωντας τον ο εργατης με ενα σκοινι δεξια αριστερα αναλογα με το ειδος του αχυρου γινοταν αλλος σωρος.
Δεν ηταν ομως και λιγες οι φορες που μετα την αποχωρηση της μηχανης, και μεχρι να ελθει και το μπαλιαστικο να δεσει τις μπαλες, αν φυσουσε δυνατος αερας, επερνε τα αχυρα και ετσι δεν ειχε να ταισει ο αγροτης τα ζωντανα του.
Τα μοντελα ομως αυτα τα αντικατεστησε αργοτερα αλλη μηχανη που ηταν ταυτοχρονα και θεριστικη και εδενε απ ευθειας και τις μπαλες.
Το μπαλιαστικο αρχικα επερνε κινηση απο το τραχτερ, ηθελε εναν εργατη να ”ταιζει ” με αχυρο, εναν αλλο να δενει τα τρια συρματα σε καθε μπαλα,, και εναν να κουβαλαει τις μπαλες και να τις ντανιαζει.
Το συγχρονο ομως μπαλιαστικο, επερνε κινηση απο την αλωνιστικη μηχανη, εδενε αυτοματα τα συρματα στις μπαλες, και χρειαζοταν μονο τον εργατη να τις κουβαλαει.
Μπορει εκεινα τα χρονια να λεγανε ”σπιτι οσο χωρεις και χωραφι οσο θωρεις”, εν τουτοις κι αν ο μεγαλοχτηματιας δεν ειχε μεγαλο σπιτι, οστοσο καμαρωνε παντα για τη μεγαλη του θυμωνια και μετα τον τεραστιο κωνικο σωρο του απο αχυρα, εναντι του πολυ μικρου γειτονα του!
Τελος ομως των εποχων εκεινων, οι μηχανες απεσυρθηκαν διοτι οι αγροτες της περιοχης μας επαψαν να βαζουν σπαρτα.
Ομως δεν θα ξεχασουμε τους δυο ξενοχωριανους, ο ενας απο τις Μοιρες κι ο αλλος απο τον Αη Γιαννη που μας επισκεπτοταν τα πρωτα χρονια, με τις μηχανες τους, γιατι αρχοτερα αποκλειστικα ειχαμε τις μηχανες απο διο χωριανους μας Γαλιανους.
Αξεχαστα χρονια. Παλιες θυμισες. Σε πολλους λειπουν εκεινες οι στιγμες του αλωνισματος
Πηγή: https://www.cretanmagazine.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.