«Οι έλληνες ήσαν άσωτοι στην πενία τους, θρυμματικοί στην εμμονής τους, και χαρούμενα μελαγχολικοί. Τους βρίσκουμε να προτιμούν τη φιλόκαλη σπατάλη του σήμερα από την εξοικονόμηση του υστερόβουλου αύριο…Ένα συμπόσιο πλούσιο σε λόγους σε πιοτά και σε αυλητρίδες οι έλληνες δεν το αντάλλαζαν ούτε με εννιά μήνες περισσότερους στη ζωή τους».
Δεν μπόρεσε να κρύψει το καρφί της ζήλειας η κα. Μέρκελ. Όσα μας έφαγε η βαριά βιομηχανία της, όσα μας χρωστάει απ’ τις ναζιστικές θηριωδίες, όσα πληρώνουμε σε τόκους και προϊόντα, δεν της φτάνουν… Οι διακοπές των Ελλήνων της έσφιξαν…
Μετέωρη, ανάμεσα στο ισχυρό της δίκιο και της αυτοκριτικής την πίκρα, σκέφτηκα να αποκριθώ κάπως έτσι:
Eμείς οι Έλληνες, κα Μέρκελ, τις «διακοπές» τις μάθαμε από τις σκυθρωπές, βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης και της Δύσης. Πριν συναγελαστούμε με τους μελαγχολικούς λαούς ανήλιαγων χωρών, μήτε τι είναι «διακοπές» γνωρίζαμε, μήτε διακοποδάνεια…Δεν μαζεύαμε 11 μήνες ψυχαναγκασμούς για αν τους αδειάσουμε τον δωδέκατο μεθώντας και ξερνώντας στη Μεσόγειο.
Εμείς οι Έλληνες, πριν σας γνωρίσουμε, δουλεύαμε σκληρά τη μέρα μας για να χαρούμε ένα ποτήρι κρασί με 5 φίλους στο φως του φεγγαριού. Πριν ανταμώσουμε τους ρυπογόνους «παραδείσους» σας, είχαμε δίκαιο ζύγι για τη γιορτή και τη σχόλη μας. Ολοχρονίς ξορκίζαμε με ανάπαυλες μικρές τον κάματο και της ζωής τα ΠΡΕΠΕΙ.
Τον χειμωνιάτικο μόχθο τον αδειάζαμε στα διονυσιακά μας ξεφαντώματα.
Της άνοιξης τα ασπρίσματα, τα ξεσηκώματα, τον κόπο, τα ισοφαρίζαμε με τα μαγιάτικα στεφάνια στους αγρούς μας και τα σουβλιστά στις αυλές μας.
Του Θεριστή και του Αλωνάρη τον καυτό ιδρώτα τον σκουπίζαμε στα πανηγύρια του χωριού με τα πλατάνια.
Του τρύγου, της ελιάς, της βαρυχειμωνιάς τον κάματο, παντρεύαμε με χορούς κυκλωτικούς, τραγούδια και πειράγματα, με τσίπουρο και εκλεκτά εδέσματα της γόνιμης γης μας, της νόστιμης θάλασσας…
Δεν μπόρεσε να κρύψει το καρφί της ζήλειας η κα. Μέρκελ. Όσα μας έφαγε η βαριά βιομηχανία της, όσα μας χρωστάει απ’ τις ναζιστικές θηριωδίες, όσα πληρώνουμε σε τόκους και προϊόντα, δεν της φτάνουν… Οι διακοπές των Ελλήνων της έσφιξαν…
Μετέωρη, ανάμεσα στο ισχυρό της δίκιο και της αυτοκριτικής την πίκρα, σκέφτηκα να αποκριθώ κάπως έτσι:
Eμείς οι Έλληνες, κα Μέρκελ, τις «διακοπές» τις μάθαμε από τις σκυθρωπές, βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης και της Δύσης. Πριν συναγελαστούμε με τους μελαγχολικούς λαούς ανήλιαγων χωρών, μήτε τι είναι «διακοπές» γνωρίζαμε, μήτε διακοποδάνεια…Δεν μαζεύαμε 11 μήνες ψυχαναγκασμούς για αν τους αδειάσουμε τον δωδέκατο μεθώντας και ξερνώντας στη Μεσόγειο.
Εμείς οι Έλληνες, πριν σας γνωρίσουμε, δουλεύαμε σκληρά τη μέρα μας για να χαρούμε ένα ποτήρι κρασί με 5 φίλους στο φως του φεγγαριού. Πριν ανταμώσουμε τους ρυπογόνους «παραδείσους» σας, είχαμε δίκαιο ζύγι για τη γιορτή και τη σχόλη μας. Ολοχρονίς ξορκίζαμε με ανάπαυλες μικρές τον κάματο και της ζωής τα ΠΡΕΠΕΙ.
Τον χειμωνιάτικο μόχθο τον αδειάζαμε στα διονυσιακά μας ξεφαντώματα.
Της άνοιξης τα ασπρίσματα, τα ξεσηκώματα, τον κόπο, τα ισοφαρίζαμε με τα μαγιάτικα στεφάνια στους αγρούς μας και τα σουβλιστά στις αυλές μας.
Του Θεριστή και του Αλωνάρη τον καυτό ιδρώτα τον σκουπίζαμε στα πανηγύρια του χωριού με τα πλατάνια.
Του τρύγου, της ελιάς, της βαρυχειμωνιάς τον κάματο, παντρεύαμε με χορούς κυκλωτικούς, τραγούδια και πειράγματα, με τσίπουρο και εκλεκτά εδέσματα της γόνιμης γης μας, της νόστιμης θάλασσας…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.