ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΓΕΛΟΥΝ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!

• Γράφει ο Γιάννης Κυριακόπουλος
• Τραγούδι: ''Να δεις τι σου 'χω για μετά'' Παπακωνσταντίνου - Μαχαιρίτσας

Το γέλιο ή το χαμόγελο, είναι δύναμη, είναι αγάπη, είναι θετική στάση ζωής, είναι ο συντομότερος δρόμος, για να έρθουν οι άνθρωποι κοντά, να νιώσουν οικεία, να γίνουνε φίλοι.
Αλλά, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, το γέλιο αν και θείο χάρισμα που μόνο τον άνθρωπο διακρίνει, όταν είναι άσκοπο, σε λάθος τόπο και κυρίως, όταν είναι αντίθετο στο κλίμα, στο κυρίαρχο συναίσθημα, σ' ένα σπίτι, σε μια παρέα, σε μια πόλη ή σε μια χώρα, τότε προβληματίζει, μπερδεύει, εκνευρίζει, ως βλακώδης ή προσβλητική συμπεριφορά.
Πόσο λογικό θα σας φαινότανε και πόσο ασφαλείς θα νοιώθατε, αν ταξιδεύατε με πλοίο σε φουρτούνα και ο πλοίαρχος με το πλήρωμα χαχάνιζαν ή σας διαβεβαίωναν χαμογελαστοί ότι η θάλασσα είναι λάδι και δεν υπάρχει πρόβλημα αρκεί να σκέφτεστε θετικά; Αν έσκαγαν στα γέλια και σας ανακοίνωναν ότι πρέπει να εγκαταλείψετε το σκάφος; Αν σας έλεγαν ότι είστε τυχεροί που θα κολυμπήσετε αν και δεν υπάρχουν σωσίβια για όλους;
Κάπως έτσι νιώθω, σαν βλέπω όλο και περισσότερους υποψήφιους βουλευτές και πρωθυπουργούς, στην προεκλογική περιπέτεια, που βαίνει σε κλίμα τρελής χαράς, με πόζες όλο γοητεία και βλέμμα, όλο υποσχέσεις. Σαν υποψήφιοι γαμπροί.
Ο Νυν, γελάει όταν υπόσχεται, σαν να μην ζουν ανάμεσά μας, άνεργοι και πεινασμένοι, πτωχευμένοι επαγγελματίες, νέοι υποψήφιοι για μετανάστες ή υποψήφιοι αυτόχειρες. Και υπόσχεται ξανά σαν να μην υπήρξε πρωθυπουργός ή σαν να κυβερνά στη χώρα των λωτοφάγων.
Ο Διάδοχος, όσο πλησιάζει το θρόνο, γελάει όλο και πιο συχνά, γελάει και τάζει σε όλους.
Τι και αν οι συνιστώσες διαφωνούν και μεταξύ τους, τι και αν κανείς δεν έχει καταλάβει τι θα κάνει μόλις γίνει πρωθυπουργός. Όλα απλά και εύκολα για τον νέο που τον τρέμει η Ευρώπη και μόνο που χαμογελά. Φανταστείτε να τρίξει και τα δόντια!
Μήπως ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε;
Ο Πρόθυμος να συνεργαστεί με τον όποιο νικητή, γελά συνέχεια, ως ο δικός μας άνθρωπος, ως άφθαρτος, ως πολυσυλλεκτικός, ως ορμητικό ποτάμι, εισέβαλλε στην πολιτική ζωή, χωρίς όραμα, χωρίς πρόγραμμα, με όπλα, το σωστό τάιμινκ, το λάιβ-στάιλ και ένα διαρκές χαμόγελο, ο άντρας ο σωστός, με ένα και μόνο ένα στόχο. Να τρυπώσει στην όποιων συσχετισμών κυβέρνηση και να γίνει ο Ρυθμιστής, ο Κύριος 5%, με την καλή έννοια, βεβαίως-βεβαίως.
Την τελευταία και πιο τιμητική θέση, άφησα για τον Πρώην, που είναι ο αρχηγός του γέλιου, γελάει από παιδί και συνεχίζει να γελά και σήμερα!! Με το πηγαίο του γέλιο και τις ψήφους μας, μια χαρά τον κάναμε πρωθυπουργό του λεφτά υπάρχουν και μετά μας επέβαλε το μνημόνιο για να βάλει τάξη στη χώρα και τώρα επιστρέφει!!
Απέναντι σε όλους αυτούς τους γελαστούς και ύποπτους, θυμάμαι τον Πρόεδρο της Κύπρου Τάσο Παπαδόπουλο, στο διάγγελμά του για το σχέδιο Ανάν, που έκλεισε βουρκωμένος. Λίγο πριν είχε πει, ''παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα''.
Όλοι αυτοί οι ''γαμπροί'' της Αποικίας που λέγεται Ελλάδα, γελάνε και ζητούν την ψήφο μας για να μας σώσουν και να σωθούν, ενώ παραδώσανε τη Χώρα στη Μέρκελ και στο Βλαστό.
Υπήκοε, Πάψε να Ψηφίζεις Χαμογελαστούς Υπαλλήλους, διώξε τους Επικοινωνιολόγους, Είρωνες και Νέρωνες της Ζωής και των Ονείρων σου. Πάψε να ελπίζεις στο νέο Εθνικό Σωτήρα. Τώρα που είσαι ναυαγός, γέλα και συ καλύτερα!!