Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Ο άνθρωπος, ο κάθε ένας από εμάς, δίνει τον προσωπικό του αγώνα σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση και κάθε λεπτό. Ξεκινώντας από τον οργανισμό μας όπου σαν καλοκουρδισμένο ρολόι αφήνεται στην ροή της ζωής, έτσι και η καθημερινότητά μας νοιάζει σαν ρέουσα εναλλαγή δράσεων σε συνδυασμό με τις ώρες και την εναλλαγή μέρας και νύχτας.
Το άτομο δεν έιναι ξένο ως προς την εναλλαγή αυτή. Ξυπνάμε με την ευλογία που έχουμε για την υγεία μας και κοιμόμαστε με την προτροπή να παίρνουμε δύναμη για τον επόμενο αγώνα μας, της άλλης μέρας. Η κοινωνική σχέση που περιγράφεται αναφέρεται σε μια σειρά από μικρούς διακριτικούς αγώνες που ο καθένας μας δίνει μέσα στα πλαίσια της εργασίας, της οικογένειας, της ομάδας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε επίπεδο σε μια σειρά από κοινοκοιποιήσεις. Από μόνοι μας διαπυστώνουμε ότι τόσες αντοχές έχουμε όσο μεγαλύτερο αγώνα δίνουμε. Και σίγουρα μπορούμε να φθάνουμε ακόμα πιο ψηλά. Ακόμα πιο μακριά. Κάθε φορά που εξαντλείται θα έλεγε κανείς η δυναμή μας, βρίσκουμε τη δύναμη και το κουράγιο και συνεχίζουμε για όλο και περισσότερες κατακτήσεις.
Σίγουρα εμπόδια θα υπάρξουν. Σίγουρα κάποια στιγμή κάποτε θα λυγίσουμε. Σίγουρα θα θελήσουμε να οπισθοχωρήσουμε. ΄Ομως ο αγώνας είναι τόσο προκλητικός όσο μας παρασύρει παραπέρα από τα όριά μας. Που μπορεί να τα ξεπερνούμε πολλές φορές κατά τη διάρκειά του.
Το καλύτερο ταξίδι είναι η διάρκεια του αγώνα και όχι τόσο το αποτέλεσμά του. Μας διδάσκει να ζυγίζουμε τις δυνάμεις μας πριν τη δράση. Μας γεμίζει εμπειρίες. Μας βοηθάει στην απομυθοποίηση του αδύνατου. Και το αδύνατο είναι αυτό που δεν γνωρίζει ο άνθρωπος.
΄Αλλωστε ο λαός λέγει: "δεν υπάρχει δεν μπορώ-δεν θέλω υπάρχει".
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε επίπεδο σε μια σειρά από κοινοκοιποιήσεις. Από μόνοι μας διαπυστώνουμε ότι τόσες αντοχές έχουμε όσο μεγαλύτερο αγώνα δίνουμε. Και σίγουρα μπορούμε να φθάνουμε ακόμα πιο ψηλά. Ακόμα πιο μακριά. Κάθε φορά που εξαντλείται θα έλεγε κανείς η δυναμή μας, βρίσκουμε τη δύναμη και το κουράγιο και συνεχίζουμε για όλο και περισσότερες κατακτήσεις.
Σίγουρα εμπόδια θα υπάρξουν. Σίγουρα κάποια στιγμή κάποτε θα λυγίσουμε. Σίγουρα θα θελήσουμε να οπισθοχωρήσουμε. ΄Ομως ο αγώνας είναι τόσο προκλητικός όσο μας παρασύρει παραπέρα από τα όριά μας. Που μπορεί να τα ξεπερνούμε πολλές φορές κατά τη διάρκειά του.
Το καλύτερο ταξίδι είναι η διάρκεια του αγώνα και όχι τόσο το αποτέλεσμά του. Μας διδάσκει να ζυγίζουμε τις δυνάμεις μας πριν τη δράση. Μας γεμίζει εμπειρίες. Μας βοηθάει στην απομυθοποίηση του αδύνατου. Και το αδύνατο είναι αυτό που δεν γνωρίζει ο άνθρωπος.
΄Αλλωστε ο λαός λέγει: "δεν υπάρχει δεν μπορώ-δεν θέλω υπάρχει".
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.