''ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΕΝΑ''
Θα έλεγε κανείς πως ιδιαίτερα στις μέρες μας ως αυτισμός, αυτή η δύσκολη διαταραχή, δείχνει σύμφωνα και με καταγεγραμμένες έρευνες να έχει μία ανεξήγητα αυξητική τάση. Θα ήτανε πολύ δύσκολο για τους επιστήμονες να κληθούν να δώσουν μία απάντηση, εάν υφίσταται πράγματι αυτός ο αύξων αριθμός, η εάν απλά τα κρούσματα διακρίνονται πιο πολλά από το παρελθόν, γιατί απλά τώρα ‘’γνωρίζουμε’’ τα συμπτώματα.
Θα έλεγε κανείς πως ιδιαίτερα στις μέρες μας ως αυτισμός, αυτή η δύσκολη διαταραχή, δείχνει σύμφωνα και με καταγεγραμμένες έρευνες να έχει μία ανεξήγητα αυξητική τάση. Θα ήτανε πολύ δύσκολο για τους επιστήμονες να κληθούν να δώσουν μία απάντηση, εάν υφίσταται πράγματι αυτός ο αύξων αριθμός, η εάν απλά τα κρούσματα διακρίνονται πιο πολλά από το παρελθόν, γιατί απλά τώρα ‘’γνωρίζουμε’’ τα συμπτώματα.
Τι είναι ο αυτισμός άραγε; Που αρχίζει; Και που τελειώνει; Η αξιοπερίεργη και για τους ίδιους τους επιστήμονες αυτή διαταραχή, πήρε το όνομα της, από την ελληνική λέξη εαυτός, μία λέξη και μία έννοια συνάμα, που προσδίδει την φύση της διαταραχής, που δεν είναι άλλη από το κλείδωμα στον πυρήνα του ίδιου του εαυτού, του εκάστοτε ασθενή. Λίγο πολύ θα πρόσθετα πως όλοι μας έχουμε μία αυτιστική πλευρά, που όμως δεν ενοχλεί, γιατί μένει χάρη στην νόηση μας να ξεχωρίζουμε την υπερβολή από την φυσιολογία, σε χαμηλό προφίλ. Πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας παρουσία άλλων, να θέλει να απομονωθεί, μακριά από βλέμματα, για να ξανακάνει την ίδια κακιά συνήθεια; Αυτό μπορεί να είναι από ένα απλό τικ, έως μία στερεοτυπία που μας ανακουφίζει, γιατί νιώθουμε πως πάνω της εξαπολύουμε όλο μας το άγχος.
Ο αυτισμός, η αλλιώς η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, επηρεάζει πολλούς από τους τομείς του ατόμου που νοσεί, γι’ αυτό και άλλωστε φέρει τον χαρακτηρισμό ‘’διάχυτη’’. Τα επίπεδα βαρύτητας της διαταραχής αυτής ποικίλουν, όπως άλλωστε και η συμπτωματολογία της, γι’ αυτό και κάθε ασθενής διαφέρει.
Ποια είναι όμως τα αίτια εμφάνισης αυτής της διαταραχής; Τα ερωτήματα σαφώς υπερτερούν των υποθετικών απαντήσεων, που έχουν δοθεί σε επιστημονικό πλαίσιο. Τα αίτια είναι η κληρονομικότητα; Η κληρονομικότητα, σε συνδυασμό με το περιβάλλον διαβίωσης και κοινωνικής συναναστροφής; Η σύγχρονη διατροφή και οι διάφορες ηλεκτρονικές ακτινοβολίες που μας περιτριγυρίζουν; Οι κυήσεις, σε ολοένα και πιο προχωρημένη ηλικία; Οι εμβολιασμοί; Η ακόμα και η αδιάφορη και εκπτωτική διαπαιδαγώγηση των νηπίων; Κάποιες ιδιαίτερες αναφορές έχουν γίνει για τους εμβολιασμούς, με ισχυρισμούς πως καταστρέφουν την εντερική χλωρίδα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αφομοιωθούν από τον οργανισμό, πολύτιμα συστατικά και έτσι να δημιουργείται μία ‘’τοξική’’ για τον εγκέφαλο κατάσταση, που κατά συνέπεια φέρει και τα ‘’αυτιστικά’’ συμπτώματα του ατόμου. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν έχει επίσημη αναφορά, βέβαια η αλήθεια είναι πως κάποια σκευάσματα, προσφέρονται προς εφαρμογή, αυστηρά από κάποια ηλικία και έπειτα και αυτό προφανώς για την αποφυγή παρενεργειών, η για την καλύτερη αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Άξιο αναφοράς είναι πάντως, πως το συστατικό που είχε κατηγορηθεί, έχει αφαιρεθεί και πλέον δεν εμπεριέχεται. Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά μας πρέπει και επιβάλλεται να εμβολιάζονται. Και ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι η διαταραχή του αυτιστικού φάσματος, είναι μία κληρονομικά αποκτούμενη νόσος, με καλή δυνητικά πρόγνωση. Μην ξεχνάμε εξάλλου, πως και η ίδια η εποχή που διανύουμε έχει στοιχεία αυτισμού. Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν αυτούς τους χαρισματικούς συνανθρώπους μας και ας τους ξεκλειδώσουμε τον αυτισμό τους, με το κλειδί της ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ. Αφού έτσι είναι σίγουρο πως ανοίγουνε και οι πιο ερμητικά κλειστές, πόρτες της ΨΥΧΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.