Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Η αλήθεια πονάει. Το ότι ο άνθρωπος κυνήγησε τον άνθρωπο είναι μια αλήθεια που πονάει. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και σήμερα ακόμα, το ίδιο κάνει. Κυνηγάει τους συνανθρώπους του.΄Οπου μπορεί,να τους υποτάξει, να τους καθηλώσει, να τους χειριστεί. Στην Αφρική, αυτή την ταλαιπωρημένη ήπειρο, ο άνθρωπος παίζει το πιο σκληρό του παιχνίδι. Με θύματα αθώους συνανθρώπους του.
Πότε θα σταματήσει αυτό το κακό; Πότε θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε πως η μοναδική αλήθεια του ανθρώπου είναι η ευγνωμοσύνη προς τον Δημιουργό του, για το θαύμα της ζωής; Πότε θα εκτιμήσουμε την ίδια τη ζωή; Πόσο άραγε τιμάται η ζωή μας;
Σαν σκεπτόμενο όν, αρνούμαι να δεχτώ ότι η επιφάνεια των πραγμάτων ανήκει στην φύση μας. Σπουδαία επιτεύγματα στις επιστήμες δίνουν μια κατεύθυνση προς την απάντηση του ερωτήματος. Απλά,γινόμαστε θεατές όταν μας βολεύει.΄Οταν κινδυνεύουμε να χαθούμε μέσα στη δύνη των αποτρώπαιων πράξεών μας. ΄Οταν θέλουμε να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Κάποιος-κάπου με τρόπο θα πρέπει να μας πείσει ώστε να σταματήσουμε να εγκληματούμε.
"Ω, τι κόσμος όμορφος, αγγελικά πλασμένος".
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.