Του Ηλία Σταμπολιάδη
Όταν ένας κοινά αποδεκτός θεσμός νομοθετεί για κανόνες
δικαίου είναι λογικά αυτονόητο ότι πρέπει να έχει και την εξουσία να
επιτηρεί και να επιβάλει την εφαρμογή τους. Ένας τέτοιος κανόνας είναι
και αυτός που επιβάλει την αποδοχή των προσφύγων μίας εμπόλεμης χώρας
όπου η ζωή τους κινδυνεύει και ο κανόνας αυτός εμπίπτει στις
αρμοδιότητες του ΟΗΕ.
Η εμπειρία δείχνει ότι ο ΟΗΕ δεν έχει καμία δυνατότητα να επιβάλει την τήρηση του κανόνα για την αποδοχή των προσφύγων και η εφαρμογή του εναπόκειται στα διάφορα κράτη. Η εκ μέρους τους αποδοχή των προσφύγων εξαρτάται από την ανθρωπιστική τους προαίρεση, την δυνατότητα διαχείρισης τους, την πολιτική κατάσταση εντός των συνόρων του κάθε κράτους και τις διεθνείς γεωστρατηγικές του ισορροπίες.
Όμως, ακόμη και εάν ο ΟΗΕ είχε την εξουσία και τη δύναμη, να απαιτήσει από τα διάφορα κράτη να αποδεχτούν τους πρόσφυγες μιας εμπόλεμης χώρας που θέλουν να εγκατασταθούν σε αυτά, το ερώτημα είναι εάν μία τέτοια απαίτηση αποκαθιστά την διακαιοσύνη.
Καταρχήν οι διακινούμενοι δεν είναι όλοι πρόσφυγες αλλά και οικονομικοί μετανάστες μαζί με φανατικούς τρομοκράτες εξτρεμιστικών, θρησκευτικών κυρίως δογμάτων. Για την Ελλάδα το θέμα είναι σαφώς ελληνικό, επειδή όμως οι πρόσφυγες και οι κρυβόμενοι μέσα σε αυτούς φαίνεται ότι θέλουν να μετακινηθούν σε πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης το θέμα γίνεται ευρωπαϊκό. Το νέο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν το κριτήριο διακίνησης των μεταναστών πρέπει να είναι η δική τους επιλογή, την οποία τα κράτη υποδοχής τους είναι υποχρεωμένα να δεχθούν.
Αντί λοιπόν να ψάχνουμε να κατανείμουμε τους πρόσφυγες στα ευρωπαϊκά κράτη μήπως θα ήταν δικαιότερο να κατανεμηθούν και στις άλλες ηπείρους; Εδώ είναι ένα σημείο αρμοδιότητας του ΟΗΕ. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η τούρκικη εφημερίδα Cumhuriyet (Δημοκρατία) το κόστος που είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν οι πρόσφυγες στους δουλεμπόρους για την επικίνδυνη μετακίνηση τους από στεριά και θάλασσα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό του να μετακινηθούν νομίμως και ασφαλώς στις ΗΠΑ ή τη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα.
Όμως, ακόμη και εάν ο ΟΗΕ κατόρθωνε να το πετύχει πάλι δεν θα είχε αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που ζουν σε μία εμπόλεμη ζώνη, στην προσπάθεια τους να σώσουν τη ζωή τους, που για πολλούς γίνεται η αιτία να την χάσουν, γιατί να είναι υποχρεωμένοι να φύγουν από τη χώρα τους ; γιατί πρέπει να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους και τον τρόπο ζωής τους και να γίνουν ζητιάνοι της ευσπλαχνίας άλλων λαών με άλλα ήθη και έθιμα, που δικαίως ή αδίκως τους εποφθαλμιούν;
Όλη η οργή και όλη η αγανάκτηση πρέπει να απευθύνεται σε αυτούς που με την οπλική δύναμη και την απληστία τους δημιουργούν τους πολέμους για την εξυπηρέτηση των σκοτεινών τους συμφερόντων. Αυτοί δημιουργούν και τους πρόσφυγες σε χώρες που επιβάλουν συνθήκες πολέμου, όπως στη Συρία, αυτοί δημιουργούν τους οικονομικούς μετανάστες σε χώρες που έχουν ήδη ρημάξει, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Λιβύη, Ιράκ κλπ και κυρίως αυτοί είναι που δημιουργούν τις τρομοκρατικές οργανώσεις Ταλιμπάν, Τζιχαντιστές κλπ.
Μήπως οι λαοί και οι κυβερνήσεις όλων των χωρών δεν γνωρίζουν τον ρόλο των ΗΠΑ για τα πετρέλαια, της Τουρκίας για τους Κούρδους και της Σαουδικής Αραβίας για την αμφισβήτηση της μοναρχίας της από του Σιϊτες Μουσουλμάνους; Αντί η παγκόσμια κοινότητα, η δική μας κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να θέσουν τους ενόχους ενώπιον των ευθυνών τους, κατηγορούν τα Σκόπια για το κλείσιμο των συνόρων και τους διάφορους μπατακτσήδες στην Τουρκία και την Πλατεία Βικτωρίας που εκμεταλλεύονται την ανάγκη των προσφύγων για να τους πουλήσουν ένα πλαστό διαβατήριο ή μία λαστιχένια βάρκα.
Όλα δείχνουν την αδυναμία του ΟΗΕ να επιβάλει αυτό που θεωρείται διεθνές δίκαιο αλλά και την υποκρισία των χωρών της ΕΕ στην δήθεν προσπάθεια τους να λύσουν το προσφυγικό πρόβλημα. Εάν ήθελαν να το λύσουν τότε όλες οι χώρες που πράγματι ενδιαφέρονταν να δεχθούν πρόσφυγες αντί να δέχονται εκβιασμούς από τον Erdoǧan θα μπορούσαν να εξουσιοδοτήσουν τα προξενεία τους στην Τουρκία να δίνουν βίζα εισόδου σε έναν ορισμένο αριθμών προσφύγων σύμφωνα με μία ευρωπαϊκή ή καλύτερα παγκόσμια κατανομή, επιλέγοντας μάλιστα αυτούς που χρειάζονται.
Ας μην ξεχνάμε ότι με τέτοιες συνθήκες επιλογής έφυγαν μετά τον πόλεμο οι Έλληνες μετανάστες για Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία και ακόμα φεύγουν οι νέοι επιστήμονες. Εάν εξασφαλιστεί η νόμιμη μεταφορά των προσφύγων κατευθείαν από το τούρκικο έδαφος προς τις χώρες προορισμού, τότε θα μπορέσουμε νόμιμα και με το διεθνές δίκαιο να κλείσουμε τα θαλάσσια σύνορα μας, αν και η δική μας Κυβέρνηση πιστεύει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα. Οργή προξενεί το δήθεν ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις ΜΚΟ που οι ίδιες χρηματοδοτούν στην Ελλάδα για να περιθάλψουν δήθεν αυτούς που οι ίδιες οι ΗΠΑ ξεσπίτωσαν. Προ καιρού είχε έλθει στην Αθήνα ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ να συγχαρεί τις ΜΚΟ και πρόσφατα η κυρία Νούλαντ ενδιαφέρθηκε για τα κλειστά σύνορα των Σκοπίων που μέσα στο σπίτι μας τα αποκαλεί “Μακεδονία”.
Διεθνές τελικά είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου και το κάθε κράτος, εάν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών του και την εδαφική του ακεραιότητα, ισχυροποιώντας την αμυντική του ικανότητα και ελισσόμενο προσεκτικά στο παιχνίδι των γεωστρατηγικών ισορροπιών. Είναι μάλλον ουτοπική και ιδεοληπτική, αν όχι υπαγορευμένη, η προσπάθεια της σημερινής Ελληνικής Κυβέρνησης να προσπαθεί να αλλάξει την Ευρώπη για να λύση το προσφυγικό πρόβλημα.
Με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί την Ελλάδα σε ισλαμοποίηση, στην δημιουργία γκέτο μη πολιτιστικά αφομοιώσιμων ανθρώπων και στην υποβάθμιση της αγοράς εργασίας λόγω των φθηνών διαθέσιμων χειρών από τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Αυτοί για να επιβιώσουν ή θα πρέπει να κάνουν πλιάτσικο ή να εργαστούν ακόμη και στη μαύρη αγορά εργασίας υπηρετώντας Έλληνες ή και αλλοδαπούς νταβατζήδες. Δεν αποκλείεται να στρατολογηθούν και από υποκινούμενες τρομοκρατικές οργανώσεις για την επιβολή ξένων συμφερόντων στη χώρα μας. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος, χρειάζονται γη και ύδωρ για να ζήσουν, αλλά και να αναπτυχθούν. Θα έχετε παρατηρήσει ότι ο πληθυσμός τους περιλαμβάνει περισσότερα παιδιά από ενήλικες, που γεννούν ακόμη και από θρησκευτική πεποίθηση.
Πως θα μπορέσει αυτό το κράτος να συντηρήσει τόσους εγκλωβισμένους κατόπιν σχεδίου μετανάστες, όταν οι δικοί του οι πολίτες είναι άλλοι άνεργοι, άλλοι άστεγοι, άλλοι ζουν με πενιχρούς μισθούς και συντάξεις ενώ άλλοι αυτοκτονούν από απελπισία, πράγμα που πλέον αποσιωπείται;
Η εμπειρία δείχνει ότι ο ΟΗΕ δεν έχει καμία δυνατότητα να επιβάλει την τήρηση του κανόνα για την αποδοχή των προσφύγων και η εφαρμογή του εναπόκειται στα διάφορα κράτη. Η εκ μέρους τους αποδοχή των προσφύγων εξαρτάται από την ανθρωπιστική τους προαίρεση, την δυνατότητα διαχείρισης τους, την πολιτική κατάσταση εντός των συνόρων του κάθε κράτους και τις διεθνείς γεωστρατηγικές του ισορροπίες.
Όμως, ακόμη και εάν ο ΟΗΕ είχε την εξουσία και τη δύναμη, να απαιτήσει από τα διάφορα κράτη να αποδεχτούν τους πρόσφυγες μιας εμπόλεμης χώρας που θέλουν να εγκατασταθούν σε αυτά, το ερώτημα είναι εάν μία τέτοια απαίτηση αποκαθιστά την διακαιοσύνη.
Καταρχήν οι διακινούμενοι δεν είναι όλοι πρόσφυγες αλλά και οικονομικοί μετανάστες μαζί με φανατικούς τρομοκράτες εξτρεμιστικών, θρησκευτικών κυρίως δογμάτων. Για την Ελλάδα το θέμα είναι σαφώς ελληνικό, επειδή όμως οι πρόσφυγες και οι κρυβόμενοι μέσα σε αυτούς φαίνεται ότι θέλουν να μετακινηθούν σε πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης το θέμα γίνεται ευρωπαϊκό. Το νέο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν το κριτήριο διακίνησης των μεταναστών πρέπει να είναι η δική τους επιλογή, την οποία τα κράτη υποδοχής τους είναι υποχρεωμένα να δεχθούν.
Αντί λοιπόν να ψάχνουμε να κατανείμουμε τους πρόσφυγες στα ευρωπαϊκά κράτη μήπως θα ήταν δικαιότερο να κατανεμηθούν και στις άλλες ηπείρους; Εδώ είναι ένα σημείο αρμοδιότητας του ΟΗΕ. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η τούρκικη εφημερίδα Cumhuriyet (Δημοκρατία) το κόστος που είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν οι πρόσφυγες στους δουλεμπόρους για την επικίνδυνη μετακίνηση τους από στεριά και θάλασσα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό του να μετακινηθούν νομίμως και ασφαλώς στις ΗΠΑ ή τη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα.
Όμως, ακόμη και εάν ο ΟΗΕ κατόρθωνε να το πετύχει πάλι δεν θα είχε αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που ζουν σε μία εμπόλεμη ζώνη, στην προσπάθεια τους να σώσουν τη ζωή τους, που για πολλούς γίνεται η αιτία να την χάσουν, γιατί να είναι υποχρεωμένοι να φύγουν από τη χώρα τους ; γιατί πρέπει να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους και τον τρόπο ζωής τους και να γίνουν ζητιάνοι της ευσπλαχνίας άλλων λαών με άλλα ήθη και έθιμα, που δικαίως ή αδίκως τους εποφθαλμιούν;
Όλη η οργή και όλη η αγανάκτηση πρέπει να απευθύνεται σε αυτούς που με την οπλική δύναμη και την απληστία τους δημιουργούν τους πολέμους για την εξυπηρέτηση των σκοτεινών τους συμφερόντων. Αυτοί δημιουργούν και τους πρόσφυγες σε χώρες που επιβάλουν συνθήκες πολέμου, όπως στη Συρία, αυτοί δημιουργούν τους οικονομικούς μετανάστες σε χώρες που έχουν ήδη ρημάξει, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Λιβύη, Ιράκ κλπ και κυρίως αυτοί είναι που δημιουργούν τις τρομοκρατικές οργανώσεις Ταλιμπάν, Τζιχαντιστές κλπ.
Μήπως οι λαοί και οι κυβερνήσεις όλων των χωρών δεν γνωρίζουν τον ρόλο των ΗΠΑ για τα πετρέλαια, της Τουρκίας για τους Κούρδους και της Σαουδικής Αραβίας για την αμφισβήτηση της μοναρχίας της από του Σιϊτες Μουσουλμάνους; Αντί η παγκόσμια κοινότητα, η δική μας κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να θέσουν τους ενόχους ενώπιον των ευθυνών τους, κατηγορούν τα Σκόπια για το κλείσιμο των συνόρων και τους διάφορους μπατακτσήδες στην Τουρκία και την Πλατεία Βικτωρίας που εκμεταλλεύονται την ανάγκη των προσφύγων για να τους πουλήσουν ένα πλαστό διαβατήριο ή μία λαστιχένια βάρκα.
Όλα δείχνουν την αδυναμία του ΟΗΕ να επιβάλει αυτό που θεωρείται διεθνές δίκαιο αλλά και την υποκρισία των χωρών της ΕΕ στην δήθεν προσπάθεια τους να λύσουν το προσφυγικό πρόβλημα. Εάν ήθελαν να το λύσουν τότε όλες οι χώρες που πράγματι ενδιαφέρονταν να δεχθούν πρόσφυγες αντί να δέχονται εκβιασμούς από τον Erdoǧan θα μπορούσαν να εξουσιοδοτήσουν τα προξενεία τους στην Τουρκία να δίνουν βίζα εισόδου σε έναν ορισμένο αριθμών προσφύγων σύμφωνα με μία ευρωπαϊκή ή καλύτερα παγκόσμια κατανομή, επιλέγοντας μάλιστα αυτούς που χρειάζονται.
Ας μην ξεχνάμε ότι με τέτοιες συνθήκες επιλογής έφυγαν μετά τον πόλεμο οι Έλληνες μετανάστες για Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία και ακόμα φεύγουν οι νέοι επιστήμονες. Εάν εξασφαλιστεί η νόμιμη μεταφορά των προσφύγων κατευθείαν από το τούρκικο έδαφος προς τις χώρες προορισμού, τότε θα μπορέσουμε νόμιμα και με το διεθνές δίκαιο να κλείσουμε τα θαλάσσια σύνορα μας, αν και η δική μας Κυβέρνηση πιστεύει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα. Οργή προξενεί το δήθεν ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις ΜΚΟ που οι ίδιες χρηματοδοτούν στην Ελλάδα για να περιθάλψουν δήθεν αυτούς που οι ίδιες οι ΗΠΑ ξεσπίτωσαν. Προ καιρού είχε έλθει στην Αθήνα ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ να συγχαρεί τις ΜΚΟ και πρόσφατα η κυρία Νούλαντ ενδιαφέρθηκε για τα κλειστά σύνορα των Σκοπίων που μέσα στο σπίτι μας τα αποκαλεί “Μακεδονία”.
Διεθνές τελικά είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου και το κάθε κράτος, εάν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών του και την εδαφική του ακεραιότητα, ισχυροποιώντας την αμυντική του ικανότητα και ελισσόμενο προσεκτικά στο παιχνίδι των γεωστρατηγικών ισορροπιών. Είναι μάλλον ουτοπική και ιδεοληπτική, αν όχι υπαγορευμένη, η προσπάθεια της σημερινής Ελληνικής Κυβέρνησης να προσπαθεί να αλλάξει την Ευρώπη για να λύση το προσφυγικό πρόβλημα.
Με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί την Ελλάδα σε ισλαμοποίηση, στην δημιουργία γκέτο μη πολιτιστικά αφομοιώσιμων ανθρώπων και στην υποβάθμιση της αγοράς εργασίας λόγω των φθηνών διαθέσιμων χειρών από τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Αυτοί για να επιβιώσουν ή θα πρέπει να κάνουν πλιάτσικο ή να εργαστούν ακόμη και στη μαύρη αγορά εργασίας υπηρετώντας Έλληνες ή και αλλοδαπούς νταβατζήδες. Δεν αποκλείεται να στρατολογηθούν και από υποκινούμενες τρομοκρατικές οργανώσεις για την επιβολή ξένων συμφερόντων στη χώρα μας. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος, χρειάζονται γη και ύδωρ για να ζήσουν, αλλά και να αναπτυχθούν. Θα έχετε παρατηρήσει ότι ο πληθυσμός τους περιλαμβάνει περισσότερα παιδιά από ενήλικες, που γεννούν ακόμη και από θρησκευτική πεποίθηση.
Πως θα μπορέσει αυτό το κράτος να συντηρήσει τόσους εγκλωβισμένους κατόπιν σχεδίου μετανάστες, όταν οι δικοί του οι πολίτες είναι άλλοι άνεργοι, άλλοι άστεγοι, άλλοι ζουν με πενιχρούς μισθούς και συντάξεις ενώ άλλοι αυτοκτονούν από απελπισία, πράγμα που πλέον αποσιωπείται;
Ηλίας Σταμπολιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.