Στο ταξίδι που λέγεται ''Ζωή'' έχουμε την χαρά και την ευλογία να συνταξιδεύουμε με διάφορους ανθρώπους, που μας συντροφεύουν για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν το γνωρίζουμε αυτό, γνωρίζουμε και τι να κάνουμε με τον κάθε άνθρωπο.
Όταν κάποιος μπαίνει στη ζωή μας για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, συνήθως τον καλεί κάποια ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει.
Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παράξει υποστήριξη ή καθοδήγηση, να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Την παρουσία του την εκλαμβάνουμε ως δώρο Θεού, ως ευλογία και έτσι είναι πραγματικά.
Έχει έρθει για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν, (Κάποιοι/ες το ερμηνεύουν ως μεταφυσικό φαινόμενο- εκτιμώ πως έτσι είναι- κάποιοι άλλοι, δεν το λαμβάνουν υπόψη τους- δεν μπαίνουν στη διαδικασία να στοχαστούν μέσα απ' την εμπειρία τους και ν' αναρωτηθούν: '' Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό!!!).
Ενώ βιώνουμε αυτή τη σχέση πολύ ζεστά και δημιουργικά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος έρχεται μια άσχημη στιγμή που μπορεί να πληγωθούμε και να νοιώσουμε εγκατάλειψη, απόρριψη, κ.λ.π και τότε η σχέση τελειώνει.
Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι (όχι κατ' ανάγκη άσχημο) και θα βάλει τέλος.
Μπορεί απλώς ο άνθρωπος αυτός να φύγει μακριά μας, μπορεί να πεθάνει, ή να εξαφανιστεί απροσδόκητα, όπως ακριβώς είχε εμφανιστεί.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση, (στις περισσότερες περιπτώσεις αρνητική).
Αυτό που κατά βάσιν πάντα ξεχνάμε- αλλά θα ήταν καλό να κατανοήσουμε- είναι ότι, όταν είχαμε ανάγκη, ο άνθρωπος αυτός ανταποκρίθηκε, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, κατά συνέπεια η δουλειά του συγκεκριμένου ανθρώπου τελείωσε με επιτυχία.
Οι προσδοκίες μας όταν βιώναμε συναισθήματα μοναξιάς και ευαλωτότητας, με αυτόν τον θαυμαστό τρόπο, έγιναν πράξη και είναι ώρα να προχωρήσουμε.
Όταν κάποιος έρθει στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.
Μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε μια όμορφη εμπειρία, να μας κάνει να γελάμε ή και κάποιες φορές να κλάψουμε, ερχόμενοι σε επαφή με κρυμμένα συναισθήματα που ίσως δεν είχαμε αναγνωρίσει.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και σίγουρα η παρουσία του θα μας διδάξει, θα μας δώσει μεγάλη χαρά. (είτε μας έκανε να γελάμε είτε κάποιες φορές να κλαίμε). Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό που μας προσέφερε ήταν σπουδαίο δώρο.
Στη περίπτωση που ξαναγυρίσει, πάλι για κάποιο λόγο επέστρεψε. Ίσως να τον γύρισε η ανάγκη του για να ζητήσει αυτός κάτι από εμάς, ίσως η απουσία να τον ωρίμασε και να συνειδητοποίησε συναισθήματα, που πριν ήταν ανεπεξέργαστα και τα αρνιόταν.
Η επιλογή για επανασύνδεση πιθανόν να ταυτίζεται και με την δική μας εξέλιξη και ωρίμανση, ή πιο απλά η δική του ανάγκη μας ενεργοποίησε και απελευθέρωσε δικά μας συναισθήματα. Και πως αλήθεια γίνεται αυτό;
Απλά επειδή ως οντότητες, είμαστε ενέργειες, ο ένας πάντα δίνει και παίρνει ερεθίσματα απ' τον άλλον, υπάρχει μια μορφή αλληλεπίδρασης, που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Άλλοι το εκλαμβάνουν ως θείο δώρο άλλοι ως μεταφυσικό φαινόμενο, το ενδιαφέρον είναι ότι γίνεται.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει, μας δίνει οπτικές ζωής, μας συμπληρώνει κομμάτια παζλ, που δυσκολευόμαστε ίσως να βρούμε μόνοι μας, μας υποδεικνύει την ομορφιά του ''συνυπάρχειν''.
Γενικότερα μας διδάσκει και μας δείχνει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε γερά συναισθηματικά θεμέλια, να γίνουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, να απεξαρτηθούμε απ' όλους τους άλλους (και απ' αυτούς τους ίδιους) και να γίνουμε αυτοεξαρτώμενοι, δηλαδή ολοκληρωμένα ''πρόσωπα''.
Η εργασία που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να μάθουμε πως να μαθαίνουμε, ν' αποδεχτούμε τον εαυτό μας – μ' αυτόν τον τρόπο αποδεχόμαστε και όλους τους άλλους-, ν' αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτόν και να κάνουμε πράξη όσα μάθαμε μέσα απ' τη σχέση μαζί του, που θα έχει εφαρμογή και σε όλες τις άλλες σχέσεις που δημιουργούμε, σε όλα τα πλαίσια της ζωής μας, καθ' όλη τη διάρκεια του δικού μας ταξιδιού .
Σε όλους τους ανθρώπους που ήρθανε για λίγο χρόνο κι έφυγαν, ας πούμε ευχαριστώ για τις εμπειρίες που μας χάρισαν, για το χρόνο που μοιράσαμε συναισθήματα και συγκινήσεις, για την υποστήριξη που πρόσφεραν.
Σε όσους δεν ήρθαν ακόμη, ας τους περιμένουμε με καλή καρδιά.
Και σε όσους είναι μαζί μας και θα μείνουν μαζί μας, ας τους πούμε ευχαριστώ που είναι τα σταθερά στηρίγματα μας, που είναι μαζί μας σε χαρές και λύπες, που κεντούν στον καμβά της ζωής μας κι αποτυπώνουν με την Αγάπη τους, ωραίες αναμνήσεις και εικόνες, που όταν δεν θάναι μαζί μας, θα μας συντροφεύουν και θα γαληνεύουν τη ψυχή μας.
Πηγή: http://anthrwposkaipsuxologia.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.