Μαρία Χάλαρη
"Μου λείπεις". Δύο λέξεις που όλοι θέλουν ν' ακούσουν και λίγοι αντέχουν να νιώθουν. Σηματοδοτούν και χαρακτηρίζουν εκείνη την απώλεια, το κενό, που νιώθει κάποιος με την απομάκρυνση ενός άλλου. Το μυστικό βρίσκεται στις λεπτομέρειες και σημασία έχει αυτός ο άλλος να είναι ένας συγκεκριμένος άλλος.
Ο εν λόγω "κύριος" έχει την τάση να εμφανίζεται με το πρώτο φως της ημέρας, την ώρα που έχεις χιλιάδες δουλειές να διεκπεραιώσεις και η χαρτούρα στο γραφείο έχει πιάσει ταβάνι.Όταν οι φίλες σου έχουν φάει γλιστρίδα και μιλούν ασταμάτητα σ' έναν καφέ 3ωρο, τη στιγμή που ο υπάλληλος στην εφορία σε έχει φέρει στο αμήν.
Όχι. Το στοίχημα δεν είναι να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν. Μια χαρά μπορείς να βολτάρεις, να εκδράμεις, να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, να πηγαίνεις για ποτά. Ωραιότατα, μπορείς να οδηγήσεις και χωρίς εκείνον συνοδηγό, να δεις μια ταινία μόνη/ος καταβροχθίζοντας ένα μπολ σπιτικά ποπκορν, να τραγουδάς καψουροτράγουδα ή πριονοκορδέλες με μια βούρτσα αντί για μικρόφωνο στο χέρι. Απλώς δεν θέλεις να κάνεις αυτά κι άλλα τόσα χωρίς αυτόν. Γιατί όλα μαζί του είναι λίγο παραπάνω αλατοπιπερομένα από το κανονικό. Έχουν περισσότερη δράση. Περισσότερο γέλιο. Περισσότερη ενέργεια. Και τελικά περισσότερο νόημα.
Αυτό να θυμάσαι: Για να διαπιστώσεις αν κάποιος σου λείπει πραγματικά και η απουσία του είναι μαχαίρι θα πρέπει να παρατηρήσεις πρώτα απ' όλα τον εαυτό σου και το πότε ακριβώς έχεις αυτό το συναίσθημα.
Αν νιώθεις μόνος γυρνώντας στο σπίτι το βράδυ και δεν έχεις καμία αγκαλιά να γύρεις ή δεν έχεις με ποιον να περάσεις το Σαββατόβραδο. Αν πετάγεσαι μες τη νύχτα τότε που οι αναμνήσεις ξυπνούν και γίνεσαι ευάλωτος ή δεν βλέπεις στο κινητό σου άκυρα "σε σκέφτομαι όλη μέρα" που λειτουργούν καθαρά σαν ενέσεις επιβεβαίωσης, τότε σου λείπει κάτι. Μην μπερδευτείς. Άλλο το κάτι κι άλλο κάποιος συγκεκριμένος.
Ο συγκεκριμένος άλλος, φεύγοντας, αφήνει αποκαΐδια στην καρδιά σου. Σου λείπει όταν ξυπνάς το πρωί και φτιάχνεις καφέ, όταν ντύνεσαι, όταν αράζεις. Όταν κάνεις δημόσιες σχέσεις, όταν το τραγούδι που μόλις έπαιξε το ράδιο "είναι αυτό που έχει γραφτεί για σένα" και δεν το προσπερνάς σαν άλλα χιλιοτραγουδισμένα, όταν ακόμα και η παρέα σου μοιάζει ανιαρή. Τότε δεν έχεις απλώς ανάγκη κάποιον για να γεμίσεις κενά ζωής. Έχεις ανάγκη την επαφή, την επικοινωνία με αυτόν τον - πολυαγαπημένο μέσα από αυτές τις γραμμές - συγκεκριμένο άλλο. Και αυτό είναι κάτι που οφείλεις στον εαυτό σου να του το πεις. Έτσι... για το χουζούρι!
Πηγή: https://marys-words.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.