ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

 

Και έγραψε ο Νικ Βούισιτς στο βιβλίο του "ζωή χωρίς όρια": "κατά συνέπεια μη νοιάζεσαι για το τι κάνει η συγχώρηση σε κείνους που σου εναντιώθηκαν ή σε πλήγωσαν στο παρελθόν. Ευχαριστήσου απλώς αυτό που η συγχώρηση κάνει σε σένα. Από τη στιγμή που θα υιοθετήσεις μια στάση συγχώρησης, θα ελαφρύνεις το βάρος σου και θα μπορείς έτσι να κυνηγάς τα όνειρά σου, δίχως την επιβάρυνση αποσκευών του παρελθόντος."
΄Ομως σίγουρα δεν φταίνε οι άλλοι μόνο στα προβλήματά μου. ΄Ομως σίγουρα φταίω κι εγώ. ΄Ετσι με μια στάση συγχώρησης, ελαφρύνω και τον εαυτό μου από τα δικά του βάρη.
Πρώτα, θα πρέπει να γνωρίζω ότι εγώ έχω αμαρτήσει, ότι μόνος μου έχω προκαλέσει την αντίδραση του όποιου κάποιου, της όποιας κατάστασης. ΄Ετσι, όλοι εμείς οι μικροί θεοί, θα χρειαστούμε να μιλήσουμε στην βραδυνή μας προσευχή για την πρώτα δική μας συγχώρηση και μετά να ευχηθούμε το ίδιο και για τους άλλους.
Η πρόκληση φέρει αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα αυτό θα πρέπει να ήμαστε προετοιμασμένοι να το δεχτούμε. ΄Οταν λοιπόν, κάνουμε την ανασκόπηση της ημέρας, με ειλικρίνεια, ανασκαλεύοντας, θα δούμε τις πράξεις μας να κρίνονται εμπρός μας. Και για να μπορέσουμε να έχουμε καλά όνειρα στον ύπνο μας, η επιείκια που θα δείξουμε στον εαυτό μας, θα πρέπει να την δείξουμε και στους άλλους. Και ας ζητήσουμε από τον όποιο ΘΕΟ υποστηρίζει ο καθένας, πρώτα να ήμαστε καλά στην υγεία μας και μετά την συγχώρηση για τα λάθη που πρώτα εμείς κάναμε.

 

Είναι τολμηρό και πολύ αισιόδοξο το ότι αναγνωρίζω το ότι έκανα κάπου λάθος κι έτσι δέχτηκα την συγκεκριμένη αντίδραση. Δεν είναι τίποτα τέλειο σε αυτή τη ζωή μας. ΄Ημαστε τα πάθη μας. ΄Ομως όταν τα αναγνωρίζουμε, σίγουρα τα καταλαβαίνουμε και δεν τα επαναλαμβάνουμε.
Οι αποσκευές μας λοιπόν, ας είναι μέσα από τη συγχώρηση, η αγάπη και η πίστη. Και αν κάπου, κάποτε φυτρώσει η αμφιβολία, έχουμε τον τρόπο να την αποτρέψουμε να κάνει το ολίσθημα. ΄Εχουμε ο ένας τον άλλον, μέσα από την αγάπη που μας προσφέρει απλόχερα η συγχώρηση.