ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ!

Γράφει η Ντίνα Γιαννουπλάκη* 

Η αντοχή και υπομονή είναι μεγάλα εφόδια. Μας τα εύχονται στις γιορτές τα αντευχόμαστε κι εμείς όποτε υπάρχει ανάγκη για ευχές. Μας παροτρύνουν σε αυτά ακόμα και οι πατέρες της εκκλησίας. Αντοχή και υπομονή, τα πιο ισχυρά εφόδια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Σε όλες τις φάσεις του.

Υπομονή:

Το να μην χάνεις την πίστη σου, να περιμένεις να πραγματοποιηθούν όσα ονειρεύεσαι με κλειστά τα φώτα και ανοιχτή την καρδιά. Η δυνατότητα του υπομένειν, με απαραίτητη προϋπόθεση να μην χάνεται η ψυχραιμία ή αλλιώς η αντιμετώπιση με ψυχραιμία και ηρεμία δύσκολων ή δυσάρεστων καταστάσεων. Αδιαπραγμάτευτα κερδίζει στην ζωή του όποιος μπορεί να περιμένει και να υπομένει καταστάσεις χωρίς να παρασύρεται από τις δυσμενείς συνθήκες που συναντάει. Χωρίς να τις αφήνει να του φράζουν το δρόμο για τα επόμενα, χωρίς να του ταράζουν το ηθικό.

Επιμονή:

εμμονή σε κάτι παρά τις δυσκολίες. Πέφτεις και ξανασηκώνεσαι. Σκοντάφτεις αλλά συνεχίζεις. Σου βάζουν τρικλοποδιά και συνεχίζεις χαμογελώντας. Σου σκίζονται τα ρούχα αλλά κάνεις ένα μπάλωμα και πας στην εκδήλωση νιώθοντας ότι φοράς τα καλύτερα. Υποτιμούν την αξία σου αλλά εσύ το αγνοείς παρόλο που σου στοιχίζει. Σε κακολογούν κι εσύ λες καλημέρα σας, να είστε όλοι καλά!

Υπομένεις και περιμένεις, όχι γιατί δεν σε στεναχωρούν όσα ζεις, όχι γιατί δεν έχεις συνείδηση του τι γίνεται, αλλά γιατί το να τερματίσεις και να επιτύχεις, σημαίνει τόσα πολλά που μπορεί να σε κάνει να μη βλέπεις τίποτα πέρα από εκείνο που επιθύμησες, που αξίζει να σφίγγεις τα δόντια και συνεχίζεις απτόητα.

Το να κάνεις υπομονή και στο τέλος ο αγώνας να δικαιώνεται είναι το ευκταίο.

Συμβαίνει όμως πάντα αυτό;

Τι γίνεται όταν παρά την υπομονή που κάνεις δεν τερματίζεις; Αντέχεις και επιμένεις ενώ έχεις μπει σε έναν αέναο κύκλο που όσο προσπαθείς τόσο αντέχεις και όσο αντέχεις τόσο πιο δύσκολα σου έρχονται όλα και όσο τα αντιμετωπίζεις έρχονται ακόμα πιο δύσκολα με διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά; Νιώθεις πως η υπομονή σου είναι άπειρη όμως ο δρόμος σε κούρασε. Φόβος μήπως ο μοναχικός δρόμος παρά την υπομονή σε οδηγήσει σε λάθος τέρμα; Δεν είναι ότι κουράστηκες να περιμένεις, μπορείς άλλο τόσο, όμως μήπως περπατάς σε κινούμενο διάδρομο, βηματίζοντας επαναλαμβανόμενα στα 5 μέτρα. Μπρός- πίσω, μπρός, πίσω…

Εκείνες την στιγμές, εύχεσαι να είχες λιποθυμήσει, για να προσέξουν οι άλλοι το ότι δεν αντέχεις, ελπίζοντας να σε βοηθήσει κάποιος νιώθοντας πως παγιδεύεσαι μέσα στις αντοχές σου για τις οποίες απορείς. Γιατί δε τελειώνουν όλα κάποια στιγμή; Ας τελειώσει είτε ο δρόμος είτε η υπομονή! Είναι τόσο δύσκολο να αντέχεις όσα έρχονται χωρίς να βλέπεις λίγο φως στο τούνελ. Και το χειρότερο, οι άλλοι να πιστεύουν σε εσένα! Ποιό το νόημα; Μοιάζουν τα δώρα της υπομονής και της επιμονής – ανώφελα-!

Εκείνες τις ώρες του πανικού που αμφισβητείς τα πάντα, γιατί όντως είναι πανικός να απορρίπτεις τα μοναδικά σου όπλα, σίγουρα δεν υπάρχει κανείς γύρω σου. Ούτε υπάρχει περίπτωση να λιποθυμήσεις –εκτός αν σε πιάσει κρίση πανικού- Όμως μόλις ηρεμείς αφού έχεις τον εαυτό σου να σου χαμογελάει, υπομένοντας και περιμένοντας, ξέρεις πως όλα θα φτάσουν στο τέλος. Είναι φυσιολογικό ο μαχητής να θέλει κάποια στιγμή ο αγώνας του να τελειώσει, αλλά ποιος άλλος θα το κρίνει αυτό, πέρα από την ίδια την μάχη;

Υπάρχουν πράγματα που βλέπουμε και που δε βλέπουμε, που ξέρουμε και δε ξέρουμε. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής αφού και οι σκέψεις μας προκαλούν κίνηση, δε γίνεται η υπομονή μας να μην φέρνει κάποιο αποτέλεσμα. Το να μην θες να αντέχεις άλλο, είναι απόλυτο φυσιολογικό. Ποιός επιθυμεί να ταλαιπωρείται; Ίσως αυτή η αντίδραση να είναι ένας τρόπος για αλλαγή πλεύσης και επαναχάραξη της πορείας.

Αν έχεις μάθει να αντέχεις, η ίδια η αντοχή σου, θα βρει τον τρόπο να σου ξεκουράσει το μυαλό και να σε ξεγελάσει μέχρι την επόμενη κρίση. Γιατί όλα βρίσκονται στο μυαλό μας. Και η επίγνωση και η απόγνωση και η κίνηση και η στασιμότητα και η χαρά και η λύπη και η υπομονή και η όρεξη για την ζωή. Γιατί ακόμα και η αγανάκτηση λόγω της ανακύκλωσης των γεγονότων, τι διαφορετικό μπορεί να σημαίνει από το ότι είμαστε ζωντανοί;

Επιμένοντας και Υπομένοντας.

Στο τέλος του δρόμου μας περιμένει ο στόχος μας !

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους, που δεν παύουν να αγωνίζονται μέσα στα ζόρια τους. Η δικαίωση βρίσκεται στην ίδια την επιμονή!

*Ιστορικός-φιλόλογος

Πηγή: cityculture.gr