ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ...ΕΙΧΑΜΕ!

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κα­νά­κης*

Δια­συρ­μός προ­σω­πι­κο­τή­των, προ­σβο­λή επι­φα­νών εν ζωή – σή­με­ρα νε­κρών, συμ­βό­λων, εκ­χυ­δαϊ­σμός αξιών με κάθε τρόπο, σε κάθε ευ­και­ρία, πλή­ρης ισο­πέ­δω­ση των πά­ντων. Κα­νέ­να μέτρο, ου­δείς αυ­το­έ­λεγ­χος, από­λυ­τη έλ­λει­ψη αυ­το­ε­κτί­μη­σης, ανι­κα­νό­τη­τα διά­κρι­σης του ευ­τε­λούς από το πο­λύ­τι­μο, ανυ­παρ­ξία σε­βα­σμού. Ανοη­σία, αμά­θεια, κο­μπα­σμός και κο­μπορ­ρη­μο­σύ­νη. Δυ­στυ­χία! 
Και όλα αυτά για ν’ απο­κτή­σου­με μια ταυ­τό­τη­τα που ποτέ δεν την εί­χα­με στη ζωή, που δεν την δι­καιού­μα­στε, δεν αξί­ζου­με γι αυτήν, δεν πεί­θου­με, είναι τρα­γε­λα­φι­κά ψευ­δε­πί­γρα­φη και που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα την απο­λέ­σα­με τε­λε­σί­δι­κα και διά πα­ντός. Και πολ­λές selfies, κού­πες με σύμ­βο­λα, μπρε­λόκ, μπλου­ζά­κια, μα­ντή­λια. Εκ­μαυ­λι­σμός αξιών και ιδα­νι­κών, γε­νι­κή έκ­πτω­ση κοι­νω­νι­κή, πο­λι­τι­στι­κή, ηθική. Φω­το­γρα­φί­ες με γε­μι­στά, μπριάμ, σου­βλι­στά αρνιά, γα­λα­κτο­μπού­ρε­κα. Κοι­νο­ποι­ή­σεις πα­ρου­σί­ας σε κα­φε­τέ­ριες, τα­βέρ­νες, γέ­φυ­ρες, στο δάσος, στην πα­ρα­λία, στον κα­να­πέ, στην τουα­λέ­τα, στο νο­σο­κο­μείο, ακόμη και στο νε­κρο­τα­φείο. Εδώ «είμαι»! «Υπάρ­χω»! Και στη ζωή, πα­ραί­τη­ση, συ­ντη­ρη­τι­σμός, συ­νε­χής οπι­σθο­χώ­ρη­ση, χα­μέρ­πεια, αγνω­σία και αναλ­φα­βη­τι­σμός. Πώς να δεί­ξεις μπόι, έστω και στο fb, όταν τη ζωή σου την ξό­δε­ψες έρ­πο­ντας; Και copy paste. Περί πα­ντός επι­στη­τού. Μη­χα­νι­κό, ασύν­δε­το, δίχως έρμα γνώ­σης. Ένα βι­βλίο, λίγη μου­σι­κή, μία κι­νη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νία, ένα θε­α­τρι­κό έργο, ένα πί­να­κα ζω­γρα­φι­κής, ένα γλυ­πτό, λίγες ώρες που θα ‘πια­ναν τόπο, θα συ­γκι­νού­σαν, θα προ­βλη­μά­τι­ζαν, θα καλ­λιερ­γού­σαν, θα συ­νέ­γει­ραν, εκλεί­πουν πα­ντε­λώς απ’ τη ζωή μας. Ποια ζωή θα μου πείτε. Μέρες ατέ­λειω­τες, μήνες, χρό­νια, μια ζωή χα­μέ­νη. Η μία και μο­να­δι­κή ζωή ξο­δε­μέ­νη στο ανού­σιο, στο φτηνό, στον εκ­μαυ­λι­σμό, στη δει­λία και στον φόβο. Και στην ενα­σχό­λη­ση με τις ζωές των άλλων.

Συ­ναι­σθη­μα­τι­κή απο­γύ­μνω­ση κι ανα­πη­ρία, κα­θο­λι­κή απο­κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση.

Και να που φτά­σα­με στο δείλι. Γι αυτό και το μπόι του ίσκιου μας.

 *Στέ­λιος Κα­νά­κης Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες συν­θέ­τες». Επί­σης το «Ιερές Βλα­κεί­ες» Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκ­δό­σεις ΚΨΜ.

stelioskanakis@​yahoo.​gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ

Πηγή: atexnos.gr