«Καταραμένη φτώχεια», έλεγαν και ξανάλεγαν στους παλιότερους καιρούς οι άνθρωποι που βασανίζονταν από τις μεγάλες ελλείψεις και δεν μπορούσαν να αναθρέψουν τις οικογένειές τους. Ήταν καιροί δύσκολοι. Η Ελλάδα μόλις είχε βγει από τον πόλεμο και από τις μεγάλες πληγές που είχε αφήσει στην κοινωνία μας ο τραυματικός εμφύλιος πόλεμος.
Ήταν τότε που το πολιτικό σύστημα και όλο το σύστημα εξουσίας της πάλαι ποτέ κραταιάς σκληρής δεξιάς έλεγχε το δημόσιο βίο με έναν αστυνομικό και βίαιο τρόπο αλλά και πέραν τούτου διείσδυε και στην προσωπική ζωή, αφού τα «φρονήματα» ήταν πάντα το διαμεσολαβητικό στοιχείο στις σχέσεις του πολίτη με το κράτος. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την πρόοδο και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Η Ελλάδα από τη δεκαετία του 1960 άρχισε να γυρίζει την πλάτη της στην εκτεταμένη φτώχεια.