Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
Αιωρούμενος μεταξύ σκοταδιού και Φωτός
πραγματικότητας κι ονείρου
ματαιότητας και υπέρβασης
διχασμού και αυτογνωσίας
απόρριψης και Μετάνοιας
αμαρτίας και άφεσης
ηδονής και δακρύων
αναζήτησης και αποδοχής
προσευχής και ραθυμίας
φυγής και δειλίας
δαιμόνων και Αγγέλων
Αληθείας και ψεύδους
Αιώνιου και πρόσκαιρου
γής και τρίτου ουρανού
αμφιβολίας και θαύματος
αγωνίας και λύτρωσης
φόβου και γαλήνης
Ζωής και θανάτου
Εν τω μέσω της νυχτός
απλώνω τα χέρια για μια πνιχτή ικεσία.
Απεγνωσμένα ψάχνω το κομποσχοίνι μου δίπλα στο κομοδίνο
για ένα ''Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με''.
Πυκνό το σκοτάδι
απαριθμώ τις αμαρτίες μου
όπως τα μικρά παιδιά μετρούν προβατάκια για να κοιμηθούν.
Είμαι όμως αρκετά μεγάλος πιά για να κοιμάμαι
ανέμελα τα βράδια.
Και την αθωότητα που είχα κάποτε
την πρόδωσα για τριάκοντα αργύρια.
Πίστεψα τον κόσμο βλέπεις.
Το δάκρυ μου
κυλά αθόρυβα στο μαξιλάρι της συντρόφου μου
σαν να ήθελε εκείνη να μου το πάρει για να ξαλαφρώσω.
Θα άκουσε φαίνεται τις προσευχές μου.
Κάπου κάπου
μαζί με τα ουρλιαχτά των τσακαλιών
μου φάνηκε για μια στιγμή πως αντίκρισα τον Γολγοθά
ενώ στα χείλη μου, νωπή μια σταγόνα φρέσκο αίμα ανθρώπου.
Το ξημέρωμα με βρήκε
να μετρώ ακόμη τις πτώσεις μου.
Ατελείωτη η νύχτα
όπως κι εκείνες.
Ελπίζω όμως ακόμη
πως σε λίγο θα στάξει Έλεος.
Ντύνομαι βιαστικά να προλάβω.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΣΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.